@TXL
Uitstelgedrag
Ik heb uitstelgedrag. In zulke mate dat ik zelfs mijn uitstelgedrag uitstel. Morgen ga ik op vakantie en dus moet ik eigenlijk mijn koffer gaan inpakken. Maar voordat ik die koffer kan inpakken moet ik 'm eerst gaan uitpakken, omdat ik net op Texel ben geweest. Herpakken dus. Het is een klusje van niks, maar ik zit het al de hele dag uit te stellen. Net als de column die ik nu aan het schrijven ben. Ik had de hele dag niks te doen. Prima, had ik de tijd gehad om even een uurtje te schrijven. Nee, het leek mij een goed plan om eerst mijn muzieklijsten bij te gaan werken. Heel belangrijk misschien, voor een muziekwetenschap student, maar niet als je eigenlijk belangrijkere dingen te doen hebt. Het is vakantie, misschien moet ik me niet met school bezighouden. Nog een voorbeeldje uitstelgedrag: mijn kamer lijkt op dit moment op een ontplofte kringloopwinkel. Inclusief vieze afwas. In plaats van mijn kamer even op te ruimen om na de vakantie in een netjes huis terug te komen, ben ik vandaag gaan winkelen omdat ik per se nog die nieuwe korte broek nodig had. Alsof je die niet op vakantie kunt kopen.
Dat uitstelgedrag heb ik eigenlijk altijd wel gehad. Op de één of andere manier presteer ik (voor mijn gevoel) beter wanneer de druk hoog wordt, en wacht dan het liefst nog langer. Zo ben ik in maart een paar dagen naar Spanje geweest. Mijn zus sliep bij mij en we zouden die ochtend om 5.45 uur vertrekken naar de trein voor Schiphol. Vraagt mijn zus de avond daarvoor: "Heb jij je koffer al gepakt?". 'Neuh', zeg ik doodleuk: "dat doe ik morgenochtend wel." Eigenlijk weet ik wel dat ik mezelf nogal rust zou gunnen als ik alle 'klusjes' eerst doe. En ik zou zeker weten de helft minder vergeten als ik dat doe. Maar toch kom ik altijd weer op de rand van de deadline uit. Lopen op de dode lijntjes noem ik dat. Heerlijk. Je houdt het wel spannend zo.
Einde column: ik moet nu snel mijn deadline gaan halen voordat de kranten al gedrukt zijn. Deadlines..
Katja Schraag