Onderwijsman die scholen liet opbloeien
"Texel was een warm bad waar we in terecht kwamen en dat is het nog steeds'', zei André de Ruijter, amper een maand geleden in deze krant ter gelegenheid van zijn afscheid als directeur van de Jozefschool. Totaal onverwacht overleed hij tijdens zijn vakantie op Corsica.
André de Ruijter, geboren in Haastrecht, beschikte over een tomeloze ambitie, groot enthousiasme, kon vasthoudend zijn en wilde niet al te lang op één plek zitten. Alvorens hij tien jaar geleden directeur werd van de Jozefschool, had hij les en leiding gegeven aan basisscholen in Den Haag en Berkel. Hij bezat het vermogen om scholen te laten opbloeien. En ging uitdagingen niet uit de weg. Bij de Jozefschool was de grote verbouwing één van de eerste grote klussen die hij tot een goed einde bracht. Volgende stap was een herijking van de manier waarop les werd gegeven. Het welbevinden van de kinderen op school was goed, de relatie met de ouders was goed, maar de opbrengsten van de leerlingen mochten iets omhoog. Geen gemakkelijk proces, dat binnen het team wisselend werd ontvangen, dat gepaard ging met het vertrek van mensen en de komst van nieuwe leerkrachten. Er waren pittige gesprekken, maar hij manoeuvreerde met tact. ''André isoleerde het conflict, toonde respect naar je als mens en je voelde je gehoord. Zo werd het niet persoonlijk, je kon daarna gewoon een biertje met hem drinken.'' Een gedreven directeur, die een hoog tempo hanteerde en dat ook van anderen verwachtte. Het kostte hem soms moeite als mensen er niet in mee konden. Hij keek graag ''over dijk'', bij het doorvoeren van vernieuwingen liep hij vaak voorop, zoals bij het invoeren van het digibord, de Ipad en onlangs de 3D-printer. Zo loodste hij zijn school het digitale tijdperk in en bracht een nieuwe structuur, waarbij uniform en duidelijk herkenbaar wordt lesgegeven en positief gedrag binnen school werd bevorderd. Bij zijn vertrek waren balans en structuur terug, de school kreeg goede beoordelingen van de onderwijsinspectie, het liep lekker en het zat goed met de aanwas van kinderen. Hij vertrok met een gerust hart. Als directeur van een basisschool was hij ook regelmatig de deur uit. Van begin af aan zette André zich in voor samenwerking in het primair onderwijs. Op Texel en in de Kop van Noord-Holland en zat onder meer werkgroepen voor. Hij was actief bij het invoeren van Passend Onderwijs. Ook gaf hij leiding aan het voorzittersoverleg tussen negen scholengroepen in de Kop en was een periode voorzitter van het gewest Texel, de voortzetting van het OTO (Overleg Texels Onderwijs). Hij was een onderwijsman met een eigen mening. Maar ging daarbij wel op zoek naar constructies die door iedereen werden gedragen. Over de veranderingen in het onderwijs: ''De kritische blik van ouders en samenleving heeft een positieve uitwerking op het onderwijs. Leerkrachten zijn nog steeds betrokken bij hun vak, geven veel van zichzelf, met hart en ziel om de kinderen een fantastische tijd te bezorgen.'' Dezelfde passie en bevlogenheid waarmee hij zelf was behept. Kinderen liepen met hem weg, ouders die best kritisch kunnen zijn, hadden voor hem vooral waardering. Ouders met wie hij tijdens de kennismaking een rondje door de school ging, gaf hij met zijn enthousiasme een warm gevoel. De groei die de school ook in aantallen doormaakte, is er mede aan te danken. De viering van het 100-jarig bestaan van de Jozefschool beschouwde hij als één van de hoogtepunten. Hij genoot ervan om te zien hoe mensen het jubileum mee vierden, hij plaatste zichzelf liefst op de achtergrond. Ook buiten de school was hij op allerlei manieren actief. Als imker, op het sportieve vlak (onder meer triatlon), bij de jeugdcommissie bij tennisvereniging Deuce, als vrijwilliger bij Struun en hij was lid van het bierproeversgenootschap. Hij werd 51 jaar.