Apus, apus….
Een rare kop zult u denken; zonder poten, betekent het. Waar zouden we zijn zonder poten? Nergens, bedenk maar eens hoeveel en hoe vaak je je armen en handen en voeten gebruikt. Collega Janet viel met de Fitt training en heeft twee gebroken polsen. Als ze belt, zegt ze bijna in tranen: "Ik kan echt niets meer Jozien." En inderdaad als ik kom om haar te wassen en te helpen, zit ze met twee armen in het gips op kussens op tafel. Ze tracht iets op haar tablet te doen, of een boek te lezen. Maar eten koken, koffie zetten, naar de WC gaan, handwerken, tuinieren, laat staan haar eigen werk, niets is meer mogelijk. Het lachen vergaat haar, ze is flink, haar man en kinderen helpen mee, wij doen de douchebeurt, maar toch, de weken in het gips duren lang. Gisteren reed Du Moulin een criterium, met pols in het gips trachtte hij op de racefiets toch wat kilometers te maken. Wij mensen denken soms dat we kunnen vliegen, maar nee dat moeten we echt aan andere dieren overlaten. In valpartijen op de racefiets is de pols en de schouder of sleutelbeen het eerste aan de beurt. Buurman Pieter zit naast me op de tuinbank aan een koppie thee:"Het valt niet mee Jozien, ik wil graag weer wat doen", hij heeft de arm in de mitella, sleutelbeen gebroken. Hij vloog over de weg in de ronde van De Waal, en loopt nu een beetje vleugellam met de hoed op met de hond door onze straat. In de zorg is het machtig druk, ik vlieg op de fiets van hot naar her, de vakantiegasten komen weer terug op hun vertrouwde plek, net als vogels na de trek. Als ik uit De Cocksdorp vandaan naar Den Burg rijd, hoor ik een vreemd geluid. Het verontrust me, maar ik heb haast. In Den Burg kom ik gelijk aan met mijn collega. Ik stap uit en loop naar de achterkant van de wagen. "Dacht ik het niet, een lekke band, heb ik dat….en ik moet nog een hele rij." Als ik binnenkom, vertel ik het de vriend van de familie."Geef mij je sleutels maar, ik zal kijken wat ik voor je doen kan." Onder de douchebeurt vertelt patiënt Cees, een bioloog, en vogelkenner, over de zwaluw. De gierzwaluw, hij komt uit Afrika hij vliegt 7000 km om bij ons op de vertrouwde plek weer te nestelen, en nu komt het, hij heeft geen poten. Apus, apus.. Er zitten nog een paar klauwtjes, maar alles doet de gierzwaluw vliegend door de lucht. Ja zelfs paren, kan hij zwevend hoog op de thermiek. Op een mooie zomeravond hoor je ze ook daadwerkelijk gieren, het zijn geweldig mooie beestjes, ze vliegen rakelings langs de huizen. Cees kan zowel zijn armen als benen niet meer gebruiken, maar vertelt zo boeiend en is zo'n persoonlijkheid dat ik dat eigenlijk niet meer door heb na de jaren. Als hij gedoucht in de rolstoel zit, denk ik weer aan die lekke band, verdikkeme, dat wordt nog wat. "Ik heb een thuisbrengertje onder je auto gedaan hoor, bedenk je dat je niet harder als 80 km kan, vliegende non!" De vriend staat handen wassend bij het aanrecht. Gierend van de lach, opgelucht vervolg ik mijn tocht…
Jozien