Cover van ''Als de tijd me gegund is'', autobiografie over een Texels meisje dat door meningites in coma raakt en op het randje van de dood zweeft.
Cover van ''Als de tijd me gegund is'', autobiografie over een Texels meisje dat door meningites in coma raakt en op het randje van de dood zweeft. Foto: Cover Als de tijd me is gegund

Aangrijpend autobiografisch boek

1988: Meira (16) gaat naar Ouwe Sunderklaas. In een nacht van drank en liefde wordt ze besmet met meningitis. Ze balanceert op het randje van de dood, maar herstelt. Fysiek dan, psychisch laat het diepe sporen na. Een autobiografisch verhaal, opgetekend in het boek ''Als de tijd me is gegund''.

Schrijfster Meira van der Berg is het pseudoniem van deze Schiedamse die op Texel is geboren en getogen en haar aangrijpende verhaal bijna dertig jaar later op papier zette. Hoe ze als meisje na een wilde nacht doodziek werd en in coma raakte. De waarnemend huisarts had haar al opgegeven, maar toch herstelde ze wonderwel. Maar psychisch laat het diepe sporen na bij dit onzekere meisje in de puberteit. Problemen thuis en op school. Ze raakt depressief en gaat op zoek naar liefde en spiritualiteit. Maar door haar roekeloze gedrag blijft ze gevangen in haar persoonlijke crisis. Precies een jaar later gaat ze 's avonds naar het gemaal bij De Cocksdorp, om daar een eind aan haar leven te maken. Het is de vuurtoren die haar redt, want in haar grootste wanhoop, wordt haar aandacht getrokken door de lichtstraal. Hetzelfde soort licht dat ze ook zag terwijl ze op de Intensive Care van het Gemini (van de Lange Jaap) en waarvan ze veronderstelde dat het haar redding was. Het doet haar beseffen dat het leven haar een tweede kans heeft gegeven. ''Mijn dromen en gidsen helpen me vandaag. En morgen wordt ook anders. Het wordt een zware strijd, maar ik weet nu dat ik het kan. Ik ben niet alleen. Ik ben ook nooit alleen geweest. En ik zal nooit alleen zijn.'' Terugkijkend: ''Ik heb het beschreven zoals ik het heb beleefd, zwaar, donker en alleen. Ik zie mezelf nog zitten bij dat gemaal, hoe het regende waaide en hoe ik schreeuwde.'' Als auteur kruipt ze ook in de huid van haar ouders. ''Met al hun pijn, onmacht en verdriet konden ze mij op geen enkele manier bereiken. Ze stonden machteloos tegenover mijn depressie. Maar ik kon er niet met hen over praten, was helemaal afgesloten.''

Heftig verhaal

In het boek ook een brief aan haar ouders: ''Ik hou van jullie, maar kan dat niet aan jullie laten zien'', schreef ze. ''Ik heb de brief nooit aan hen gegeven. Mijn vader had hem wel gevonden. Ze hebben hem stiekem gelezen en daarna weer teruggelegd.'' De verstoorde relatie met haar ouders is inmiddels volledig hersteld. ''Door de gesprekken die we de afgelopen jaren samen hebben gehad, heb ik inzicht gekregen in hun strijd en hun verhaal. Zij maakten zich ontzettend veel zorgen. Het zijn zulke lieve mensen, ze hebben gegeven wat ze konden.'' Haar boek schetst een jaar uit haar leven, van de coma tot het moment bij het gemaal, maar het leven ging verder. ''Ik moest weg van het eiland. Alles wat ik zag, voelde en ervoer, had een verband met de ziekte. Mijn slaapkamer, de weg naar Den Burg, alles. Ik ben de verpleegkundige opleiding HBO V gaan doen. Achteraf gezien therapeutisch. Alle aspecten van mijn reis zaten er in. De verpleging, psychiatrie en stervensbegeleiding. Ik heb eens een week lang bij een jongetje gewaakt dat net als ik meningitis had gehad en comateus was, maar er nooit uit was gekomen. Dat was heel zwaar, ook omdat ik zag hoe ik er ook uit had kunnen komen.'' Ook volgden jaren van therapie. Aangemoedigd door haar therapeut stelde ze haar verhaal op schrift. ''Ik heb het veel mensen laten lezen. Mijn buurvrouw zei: 'Jeetje, wat een heftig verhaal'. Ik heb me er altijd voor geschaamd. Maar besef nu dat ik me er helemaal niet voor hoef te schamen. Daarom durf ik het ook openbaar te maken. Nu hoor ik hoe mensen er een stukje uithalen waarin ze zich herkennen. De één in de coma, de ander in de losbandigheid. Dat werkt ook voor hen therapeutisch. De Hersenstichting krijgt regelmatig de vraag of ze ervaringsverhalen hebben. Zij zeggen: 'Nu hebben we eindelijk een boekje dat we kunnen aanraden.' Ik hoop dat ik er mensen mee kan helpen. Het toont hoe diep je ook in de ellende zit, je er altijd uit kunt komen.'' Ze is nu gelukkig met haar man en twee kinderen. Om haar familie op Texel te ontzien, ontbreekt op haar verzoek haar echte naam. Haar boek is voor €17,45 te koop in de boekhandels of te via de website van uitgever Boekscouts.nl.