Leger des Heils
Ik ben buiten aan het vegen als de buurman komt aanfietsen. Niet nieuwsgierig maar wel graag alles willen weten, roept hij: "Wat was dat sundag? Wat een volk in je tuun, het liekt het Leger des Heils wel bij je!" Ik moet lachen en roep terug: "Weer volk is wil volk wezen!" Afgelopen zondag nam een goede collega afscheid van onze groep, ze wilde niet teveel poespas maar gewoon graag gezellig met z'n allen in de tuin, een gebakken vissie, barbecue, pilsje, wijntje. Zo gezegd zo gedaan, iedereen maakte wat, lekkere salades, fruitbowl, stokbroden met kruidenboter.
De weergoden waren ons goedgunstig, de kinderen kwamen er ook op af, de tuun liep gezellig vol, het was een warm afscheid. Jans is een B-verpleegkundige en komt van Urk, ze is heel wat gewend, niet alleen van het grote gezin waarin ze is opgegroeid maar ook door de werkzaamheden in de geestelijke sector. Ambulant kom je heel wat tegen en moet je sterk in je schoenen staan. Door de crisis kwamen er heel wat mensen door werkloosheid in geld- en psychische nood. Jans is in heel Noord Holland dan aanspreekpunt en tracht de levens en de huishoudens weer op de rit te krijgen. Cliënten verslaafd aan drank, drugs, gokken bezoekt ze, stelt een plan op en probeert samen met Brijder, Jellinek weer structuur en hoop in de toekomst te creëren. Dat is moeilijk, een zware job, soms moet ze haar hart luchten, dan hebben mensen in hun wanhoop getracht er een einde aan te maken. Hoe ga je daar mee om? Hoe komt er weer zin in het bestaan? Onder het genot van een bakkie koffie willen we daarover nog wel eens van gedachten wisselen.
Deze week kwam er een mooi gekleurd tijdschrift van Het Leger des Heils in de bus. Het korps is groeiende, kerken hebben de mooiste onderkomens, maar weinig gemeenschappen maken een kamertje vrij voor mensen die op straat komen te staan, zo vertelt een korpsleider. "Doe niet te moeilijk", is zijn credo, ''geef de mensen koffie en kleding, een bed om te slapen", hij heeft in het korps Kampen veel gescheiden mensen, schulden, verslaafden, eigenlijk hetzelfde verhaal als Jans. Het gebeurt in de beste families, een bouwkundig ingenieur gaat failliet en bedaart met de fles onder de brug. Het is ten hemel schreiend, en aan de overkant aan de orde van de dag. "Zoek contact met degene van wie jij denkt dat hij het meest ver van God afstaat" was ooit de leus van stichter William Booth. Ik moet denken aan een oud-dominee van ons in Den Burg, Ds. Uitdam, hij schrok er niet voor terug om zijn medemens aan de bar te benaderen, en deed geweldige dingen door zich gewoon, zonder poespas onder de mensen te geven. Geven met een hoofdletter G. Wat een zegen dat deze mensen, deze heilsoldaten bestaan. Ik bestel 2 kroezen op een kaart in het tijdschrift, ze zijn leuk, en ik weet zeker dat ik Jans ga missen, misschien als ik de koffie uit de kroezen drink, nog eens aan haar zal terugdenken….
Jozien