Een lach en een traan
Een lach en een traan. Dubbele gevoelens bij het concert zaterdagavond van Excelsior, dat in de Maartenskerk op klinkende wijze afscheid nam van dirigente Betty Bakker. Bijna dertig jaar stond ze voor het orkest.
Geen beslissing die de dirigente en oud-Oosterendse van vandaag op morgen had genomen, ze had lang gewikt en gewogen. ''Het moet zo zijn, maar het gaat me aan het hart. Maar niets blijft zoals het is, alles verandert.'' Dirk van Tatenhove, voorzitter van Excelsior, memoreerde hoe ze 29 jaar geleden naar voren werd geschoven als dirigente en dat er toen binnen het muziekkorps best wel twijfel was of zo'n jonge vrouw dat wel aankon. Daar denken ze bij Excelsior nu wel anders over. Aan alles was te merken dat ze hun dirigente niet kwijt wilden. Begrijpelijk. Betty Bakker is vergroeid met Excelsior. Op haar zesde begon ze op de bugel te spelen en toen ze elf jaar was trad ze toe tot de jeugdfanfare, waarmee ze op allerlei plekken in Europa heeft gespeeld. Ze trad op in radio- en andere programma's. In 1987 werd ze dirigente van Excelsior. Ze leidde het orkest met passie, maar ook met souplesse en charme en wist het beste uit het orkest te halen. Ze oogstte veel waardering voor haar de keus van de muziek en de wijze waarop ze de muziekstukken introduceerde. Vaak iets over de achtergrond van het nummer, de componist en de achtergrond, zodat de luisteraars er een ook een beeld bij kregen. Zoals zaterdag de compositie ''Around de world in 80 days'', geïnspireerd op het beroemde verhaal van Jules Verne. Een reis die begon in India, met de trompet van een olifant, vertolkt door de schuiftrompetten. Een muzikale reis met cowboys in het wilde westen en de scheepshoorn voor de reis naar New York. Bijzonder was ook het stuk ''Concorde'', vrolijk van toon en met een indrukwekkende solo door Leni Eveleens-Vlaming. Zoals ook de andere blazers en slagwerkers zich van hun beste kant lieten zien. Het was duidelijk, voor dit afscheidscadeau aan de vertrekkende dirigent, trokken de muzikanten alle registers open.
Zoals de dirigente ook in haar laatste concert met Excelsior over elk muziekstuk wel een toelichting had, ontspannen en uit de losse pols, niet vanaf een papiertje. Onder haar leiding hield het orkest niet alleen de reguliere uitvoeringen, maar ook een serie promsconcerten en themavoorstellingen, zoals over de Oriënt Express en Excelsior goes America. ''Ik heb een hele mooie tijd gehad, maar we hebben ook de grootste gein gehad'', schudde ze anekdotes uit een grijs verleden uit haar mouw. Ze kreeg al menig onderscheiding, vorig jaar zelfs een koninklijke. Toch was er nog ééntje die ontbrak, het erelidmaatschap van Excelsior. Dat laatste viel haar zaterdag ten deel, de oorkonde ontving ze uit handen van de voorzitter.
Een gevarieerd concert, met gedragen nummers, zoals ''One moment in time'', vooral bekend in de uitvoering van Witney Houston, het vrolijke en zigeunerachtige ''A Klezmer Karnaval'' en het swingende ''Bad Bad Leroy Brown''. Waarbij het publiek tijdens de toegift van de banken ging en de polonaise inzette.
Het is nog niet bekend wie Betty Bakker gaat opvolgen.