Wilma Pieters in haar atelier ''Wilt en Woest'', met Ali ter Steege en haar dochter Tessa Drijver.  Ali en Tessa maken schelpenschilderijen.
Wilma Pieters in haar atelier ''Wilt en Woest'', met Ali ter Steege en haar dochter Tessa Drijver. Ali en Tessa maken schelpenschilderijen. Foto: Gerard Timmerman

''Jongeren voor het eiland behouden''

Wat is je favoriete plek?

''Ik heb diverse favoriete plekken. Eén daarvan is het fietspad langs de dijk naar Oudeschild, aan de zee. Een andere plek is de buitendijkse route waar je Vlieland ziet liggen. Ik heb wat met de zee. Langs de kust kom ik heerlijk tot rust.''


Hoe ervaar je de mensen?

''Heel fijn. In mijn oude werksetting in Den Haag, moest ik drie keer een afspraak maken voor ik zaken kon doen. Hier is het van: laat maar zien wat je kunt, als het niet bevalt, stoppen we de samenwerking. Dat rechtstreekse, dat Texelaars, maar ook Noord-Hollanders hebben, dat bevalt me wel. Je weet waar je aan toe bent. Als je het vertrouwen hebt, staan ze honderd procent achter je.''


Hoe beleef je de natuur?

''Zodra ik op Alexanderhoeve de deur open doe, sta ik er midden in. Aan de ene kant de dijk en de prachtige luchten, aan de andere kant het polderland. De ruimte, het licht, de natuur en de weidsheid, het verveelt nooit. Als ik 's morgens op de fiets stap, dan kan ik de natuur voelen en proeven. Dat ervaar je niet in de auto. Ik kom uit het centrum van de stad, echt twee werelden van verschil.''

Wilma: ''Ik geloof in de drie H's: hoofd, handen en hart''

Hoe beleef je de dorpen?

'''Ieder dorp heeft z'n eigen identiteit. Den Hoorn is een fijn dorp. Wat daar niet allemaal gebeurt, Broadway, teveel om op te noemen. De Hoornder Donderdag. Ik sta zelf op die markt en dan proef en beleef je zo'n dorp. De Waal is een heel ander dorp. Mijn dochter trok veel met Kelly van der Park op, ze werd echt geadopteerd door dat dorp. Ik heb het idee dat iedereen daar een beetje voor elkaar zorgt. Heel prettig.''

Wat voor werk doe je?

''In Den Haag was ik mobiliteitscoach. Mensen die om wat voor reden ander werk zoeken, begeleiden. De sleutel ligt bij de mensen zelf. Wat drijft iemand, wat vindt hij of zij leuk en interessant. Met behulp van vragen, oefeningen probeer ik hen die vraag zelf te laten beantwoorden. Want mensen vinden het best moeilijk over zichzelf te praten. Ik begeleidde ook vluchtelingen. Zoals een Afgaanse dierenarts die bezoekers ontving op de Henri Dunant, of een man die atoomkelders in Bosnië bouwde tot veiligheidswerk op booreilanden. Na 25 jaar wilde ik wat anders, dus ben ik bij mezelf te rade gegaan. Wat wil ik, wat kan ik? Ik geloof in de drie H's: hoofd, handen en hart, die moeten in balans zijn. Ik vond dat mijn handen aan de beurt waren. Wat wilde ik daarmee? Na afronding van mijn persoonlijk onderzoek ben ik de opleiding professioneel tassenmaker in Arnhem gaan doen. Na twee jaar een atelier vanuit huis ben ik met Ali ter Steege een vof gestart en hebben wij sinds eind april onze eigen werkwinkel Wilt en Woest aan de Binnenburg. Wilt staat voor Wilma in leer Texel en Woest legt een link naar woeste baren en de zee. Best spannend om voor het eerst zelfstandig ondernemer te zijn. Ali en haar dochter Tessa maken prachtige schilderijen van schelpen die Ali's man met de kotter opvist. Ik maak allerlei dingen van leer o.a. tassen, riemen, schorten, menukaarten etc. Ik maak ze helemaal op maat en afgestemd op de persoon en of het bedrijf".

Hoe ben je met Texel gekomen?

''Ik woonde in Den Haag. Vrienden van mij hielpen Jan (Bakker van Alexanderhoeve) bij het schilderen van zijn boerderij. Ze belden: ''Kom ook naar Texel'. Het eiland stond nog op mijn lijstje. Ik heb het er met mijn dochter over gehad en we zijn gegaan. We hebben het weekend op Texel doorgebracht en kregen van Jan een caravan aangeboden. Zo is het balletje gaan rollen. We hebben anderhalf jaar op Alexanderhoeve gekampeerd. Jan werkte hard op het akkerbouwbedrijf en kwam rond etenstijd langs. Zo zijn we bij elkaar gekomen. Je kunt dus zeggen dat bij ons de liefde door de maag is gegaan. We hebben toen drie jaar op Texel gewoond, maar mijn dochter kon niet wennen. Ze ging naar de middelbare school en zijn teruggegaan naar Den Haag. In de weekenden was ik op Texel. In 2011 ben ik gestopt met werken. Mijn dochter kreeg een baan en werd zelfstandig. Ik wilde mezelf niet meer de stress aandoen van het steeds heen en weer rijden en ben toen op Texel gaan wonen.''

Wat zou er op Texel anders mogen?

''Ik ben laatst op de duurzame dinsdag in Den Haag geweest. Als je ziet hoeveel jonge mensen daar bezig zijn met allerlei initiatieven, o.a. met ontwikkeling van leer uit fruitvezels. Vervoer in steden met behulp van bakfietsen aangedreven door zonne-energie, blue city in Rotterdam. De jeugd is heel getalenteerd, het gaat er om hoe je die talenten naar boven krijgt. Ze zijn vaak in staat hun nieuw werk te creëren en uit te oefenen. Alleen de middelen ontbreken, technische machines, fablabs. Misschien door een soort jongerencafé waar ideeën worden uitgewisseld. Een jongerenmarkt, met eigen ontwerpen en producten voor jongeren, geleid en georganiseerd door jongeren. Kennis delen, elkaar het vak leren. Het is eeuwig zonde als de jeugd naar de overkant verdwijnt. We moeten de jongeren voor het eiland zien te behouden, de kans geven zich te ontwikkelen. Dus zorgen dat er mogelijkheden zijn voor de jeugd. Ik vind het leuk om jongeren te stimuleren en te begeleiden bij het maken van dingen. Ik zie het hier ook wel als een soort werkwinkel, waar de jongeren gebruik kunnen maken van de industriële leermachines.

Waarin onderscheidt Texel zich?

''De mentaliteit. Als ik in Den Haag in de supermarkt sta, zie ik alleen maar strakke gezichten, niemand heeft tijd voor elkaar. Hier maakt iedereen een praatje. Erg leuk om te zien, maar ik moest er wel aan wennen. Je leert jezelf om rustiger aan te doen. Dat betekent niet dat ik bepaalde ambities uit het oog verlies, maar ik laat me niet meer beïnvloeden door de druk van buitenaf. De wereld is gek geworden. Waarom zouden we meedoen aan die hectiek? Wij kunnen hier een mooi klein Nederland neerzetten, zonder die graaicultuur. Als klein persoon kun je daar invloed op hebben. Het begint bij jezelf. Geniet van je omgeving, deel wat je hebt, of dat nu kennis of middelen zijn. Als ik geniet, genieten anderen om mij heen.

Wie zou je graag als volgende willen zien?

''Mariska Witte. Ik heb groot ontzag voor haar. Ze heeft een bedrijf, ze werkt bij de vrijwillige brandweer, zij presteert in de paardensport. Ze maakt gebruik van haar talenten. Kortom een meid met power.''