De verborgen schatten van Willem
"Job, kom binnen. Doen we het interview beneden of in mijn museum?", vraagt Willem Sangers bij binnenkomst. Het idee voor het interview ontstond omdat hij met pensioen is gegaan, maar de interesse is gewekt. Ik volg hem de trap op en we komen in een kamer dat een archief heeft waar de Historische Vereniging jaloers op mag zijn. "Kijk maar even rond, dan haal ik koffie." Dat laat een journalist zich natuurlijk geen tweede keer zeggen en de ontdekkingsreis begint. Een overvolle boekenkast met Texelse juweeltjes, soms hetzelfde boek in vijf verschillende uitgaves. In vitrinekasten staan allerlei soorten promotiemateriaal. Van schilderijen, asbakken en sierborden van bedrijven en restaurants tot wanden vol kopjes, glazen en beeldjes. Het geheel is aangevuld met netjes gedocumenteerde mappen, waarvan ik de inhoud dan nog niet ken. Als Willem de kamer inloopt met koffie en een stuk cake begint hij enthousiast te vertellen.
"Haast niemand weet dit. Niet veel mensen komen hier. Misschien ben ik al wel vijftien tot twintig jaar aan het verzamelen. Het begon ooit met een envelop van boekhouderskantoor Koorn die ik vond bij het oud papier. Daarna heeft het zich steeds uitgebreid. Eerst met kleurenansichtkaarten, daarna langzamerhand met alles dat je nu ziet", vertelt hij terwijl hij de eerste map van de plank pakt. Wat dan tevoorschijn komt is een prachtig stuk historie van Texel. Enveloppen vanaf 1816 - nee, geen typefout -, sigarenbandjes en luciferdoosjes van Texelse restaurants, bootkaartjes, knipkaartjes, maar ook bonnetjes van winkels. Sommigen van zaken die al lang verdwenen zijn, anderen zeer recent.
"Ik ben zeer geïnteresseerd in de geschiedenis van Texel. Moet je zien wat ik nou weer bemachtigd heb." Hij laat twee krantenartikelen zien. Eén uit de jaren '50 over een aangespoelde potvis, een ander over een bezoek van de ex-rijkskanselier aan Texel in 1929. Het museum is een verrassende wending in een bezoek aan iemand die ik toch heel anders heb leren kennen.
Net als velen ken ik Willem Sangers als sportfotograaf. Typerend is hierbij het moment tijdens de derby SVO-ZDH in Oosterend. Waar ik aan de verkeerde kant sta, legt Willem het doelpunt van Mike de Bruijn perfect vast, hetgeen resulteert in de voorpaginafoto van de daaropvolgende Texelse Courant. "Heb je het goed kunnen zien Schepers", lacht Willem triomfantelijk, "ik heb hem er prachtig op hoor." De lol is groot van beide kanten. Willem Sangers is uitgegroeid tot een belangrijke schakel voor de diverse Texelse Media. Zijn sportfoto's zijn terug te vinden in de Helderse Courant, op Texel Plaza en in de Texelse Courant. "Vaak voetbal en wielrennen, maar ik probeer ook juist naar sporten te gaan die niet altijd in de krant staan. Zoals een tijdje terug met handbal, dan vind ik het misschien nog wel leuker als de foto's ook geplaatst worden. Ik wil dat nog meer gaan doen. En naast de sportfoto's, wil ik ook wel eens natuurfotografie gaan proberen. Tot nu toe had ik daar nooit tijd voor. Het weekend zat vol met sportfotografie en door de week werd er gewerkt. Maar nu heb ik wel een keer tijd om eens met mijn statief de natuur in te trekken."
Iedere vereniging heeft zijn eigen bijzonderheden
Het is veelbelovend. De sportfotograaf, die begon met foto's maken bij SV Texel, is uitgegroeid tot een graag geziene gast bij vele sportevenementen. "Dat maakt het ook leuk. Neem nou het voetbal, iedere club is leuk op zijn manier, ze hebben allemaal hun eigen bijzonderheden. Ik kom graag bij zowel ZDH, SVO als S.V. De Koog."
Sinds 1974
Willem kwam in 1974 als marinier in diensttijd in aanraking met Texel toen hij werkzaam was op de Mok. Een jaar later vestigde hij zich hier en leerde hij in De Toekomst in De Koog zijn Jannie kennen. "Ik probeerde dan wel eens een praatje te maken. Maar zij werkte daar en had het meestal te druk. Maar mariniers zijn volhardende mensen. Het kwam er toch van en we zijn nog steeds samen." Na dienst werd hij schilder, waarvan de laatste 16,5 jaar bij de Verenigde Schilders. 17 juni ging hij met pensioen en dus is er alle ruimte om te verzamelen en te fotograferen. Al is er in het museum wellicht meer ruimte in tijd, dan ruimte om nieuwe spullen neer te zetten.
Job Schepers