Fietsen naar zuidelijkste puntje van Europa
Twee jaar geleden fietste Nel Bruining samen met Piet Veldt uit Akersloot in een maand tijd naar de Noordkaap in Noorwegen. Afgelopen maand herhaalden ze het huzarenstukje, nu met een fietstocht naar het zuidelijkste punt van Europa.
De 70-jarige Bruining en de 65-jarige Veldt, die elkaar kennen van de alternatieve Elfstedentochten op de Weissensee, vertrokken op 25 april uit Akersloot. Dat deden ze samen met de 21-jarige Sjoerd Zomerdijk, zoon van een inmiddels overleden man die Bruining en Veldt ook beiden kenden en die vroeger al eens dwars door Europa fietste om geld naar Burkina Faso te brengen. Lammert Bruining, de man van Nel, reed ter begeleiding van de fietstocht met de camper mee.
Op 24 mei kwamen ze aan op Gibraltar en een paar dagen later in Tarifa, het zuidelijkste puntje van Europa. "Daar konden we de contouren van de bergen in Marokko zien." Het was een mooie tocht, aldus Bruining, maar ook een tocht waarbij ze nog wel eens voor uitdagingen kwamen te staan. "We zijn een keer verdwaald geweest in de Pyreneeën. Daar zaten we op een weg van dertig kilometer lang die alleen maar uit klei bestond. De fietsen zaten onder de klei, het regende en er was onweer. Dat was zo'n moment dat je jezelf even afvraagt of alles nog goed gaat komen. Na afloop hebben we de fietsen helemaal afgespoeld."
Stenen pad
Een ander spannend moment brak aan toen ze van twee boswachters in Spanje het advies kregen een bepaald pad te nemen, zodat ze niet vijftig kilometer hoefden om te fietsen. "Het was een beetje stenig zeiden ze. Nou, het bestond alleen maar uit stenen. Omhoog kon je niet harder dan zes kilometer per uur en naar beneden moest je niet harder gaan dan zeven á acht kilometer per uur om niet te vallen. Dat heeft 25 kilometer lang geduurd." Het merendeel van de tijd werd overnacht op campings, met Nel en Lammert in de camper en de andere twee in een tent. "Vier keer is het niet gelukt om een camping te vinden en hebben we wild gekampeerd. Dat was een keer bij een stuwmeer, bij een soort gebedshuis met aan de buitenkant een kraan waar water uitkwam en bij een sporthal waar we konden douchen. Het was na een dag fietsen wel lekker om jezelf te kunnen opfrissen." De omgeving was mooi om te zien, al viel het in Spanje wel op dat het er armoedig uitzag. "Veel huizen waren ommuurd en ze hadden ook bijna allemaal wel een waakhond."
Handschoen
Dat laatste kostte Bruining nog een wielrenhandschoen. Die had ze op een muurtje gelegd, waarna een hond de handschoen te pakken kreeg. Het was geen hond die uitnodigde om even over het muurtje te stappen en de handschoen terug te halen, dus de handschoen bleef waar hij was. De behulpzaamheid van de Spanjaarden was groot. Daar kwamen ze achter toen een derailleur (onderdeel om de ketting van het ene kettingwiel naar het andere kettingwiel van de fiets over te brengen) stuk ging. Het kostte tijd en moeite om in de wijde omtrek een nieuwe derailleur te vinden, maar het lukte. Bij elkaar legden Bruining, Veldt en Zomerdijk 3086 kilometer af naar het zuidelijkste puntje van Europa. Ter vergelijking: de tocht naar het noordelijkste puntje in 2014 was 3601 kilometer lang. Niet geheel onbelangrijk: het lukte Bruining om tot aan Tarifa bespaard te blijven van lekke banden.