"Kyokushin-karate is een way-of-life"
De karateka's Hans van Vooren (49) en John Zuidema (62) zijn na een zwaar trainingsweekend in Oostvoorne glansrijk teruggekeerd. Van Vooren haalde zijn tweede dan-graad zwarte band So-kyokushin en Zuidema zijn eerste dan-graad zwarte band.
De karateka's van Budokai zijn maar wat trots op hun prestatie en terecht. Er komt nog al wat bij kijken om de onderscheidingen bij het het kyokushin-karate te behalen. Van vrijdag tot en met zondag werden vijf trainingen van drie uur gevolgd. Zaterdag werden planken doorgeslagen, moesten de heren twintig verplichte kata's laten zien. Dit zijn vormen van vecht- en verdedigingstechnieken die moeten worden uitgevoerd tegen een denkbeeldige tegenstander.Op een andere dag hadden de mannen al vijftig partijen sparren gedaan van anderhalve minuut, ook een verplicht en heel zwaar onderdeel van het examen Het vergt jaren van trainen, ook thuis, om op dit hoge niveau van So-kyokushin karate te komen.
"Maar het begon vrijdag al met flinke conditietrainingen buiten. We moesten onder meer drie keer vijftig keer opdrukken op de vuisten, drie keer vijftig sit-ups en vijftig squads met sprong. "Ik was vandaag vandaag niet vooruit te branden", lacht John maandagavond in het thuishonk van Budokai bij Stay Fit aan het Wezenland. "Ik was ook een beetje stijfjes", vult Hans met een knipoog aan. Ruim een jaar waren ze bezig met de voorbereiding op het examen voor de zwarte band. Driemaal in week de op de mat van de sportschool en ook nog in het weekend op het strand. Het maakt de voldoening des te groter. Ook Trainer / Shihan Nico Waerts (vijfde dan So-kyokushin karate), die de verrichtingen van zijn 'leerlingen' heeft gadegeslagen, is reuze trots: "Dit vergt discipline en doorzettingsvermogen. Dit doe je niet zo maar even, een geweldige prestatie van de mannen."
Liefde voor karate
De liefde voor de karatesport valt af te lezen van de gezichten als de mannen beginnen te vertellen. Het is een sport vol traditie en respect. DAt laatste begint al bij het groeten van de mat. Bij het betreden van de mat wordt gebogen en wordt het OSU gezegd (spreekt uit als 'Oesh'. Ook wordt de mat niet met buitenschoenen betreden. "Het is bovendien een heel veelzijdige sport. Er zijn enorm veel technieken en verschillende trappen. De uitvoering ervan vergt uiterste controle. Je blijft er lekker soepel van", stelt Hans die al twaalf jaar aan karate doet. John doet inmiddels veertien jaar aan karate. Trots laten de heren de nieuwe band zien die in het geval van John voorzien is van één gouden streep (dan) en in het geval van Hans van twee gouden strepen. Ook de naam en de karatevorm zijn op de band geborduurd. "Ze zijn speciaal in Japan gemaakt. Het is echt maatwerk. Daar zijn ze daar in gespecialiseerd', legt John uit. "Kyokushin karate is echt een way-of-life. Discipline, doorzetten, respect, zelfvertrouwen en weerbaarheid zijn hierbij de kernwoorden. Het kruipt onder je huid en laat je nooit meer los", stelt Waerts en zijn omschrijving sluit naadloos aan bij het beeld van de training. Ondanks het fanatisme gaan de sporters met respect met elkaar om en Waerts verwacht orde en rust in de sportschool als er getraind wordt, niet alleen van de karateka's. Voor de heren is het doel bereikt, al gaan ze nu niet achterover leunen. "Er valt altijd genoeg te leren. Je kunt jezelf altijd verder verbeteren', besluit John.