Texelpop, festival met rijke muzikale historie
''Zaterdag 28 juni 1980. In de stromende regen verzamelden zo'n 500 muziekliefhebbers zich in het park in Den Burg voor de eerste editie van Texelpop. Een festival waar die avond negen Texelse bands hun opwachting zouden maken.''
Zo begint de tekst op de achterflap van de CD ''Texelpop Volume 1'', gemaakt ter gelegenheid van vijftien jaar Texelpop. Met daarop zestien nummers van eigen bodem, gemaakt door dertien bands, in die tijd de huisleveranciers van Texelpop. Met namen als Bottle, Steel & Company, Just Marry, Nothing to lose, Skeuriezer, Shakin' Legends, De Klapband, Rebound en Deluge. 63 Minuten muziek van een bloeiende periode uit de rijke Texelse pophistorie.
Eigenlijk was ik het CD-tje al vergeten, maar nu er een polemiek over Texelpop nieuwe stijl is opgestoken, heb ik hem maar weer eens opgezet. ''Reggae Rock'', hoor ik Rob Kooiman zingen. Even daarvoor het melodieuze ''Not Enough'', prachtig gezongen door Elles Kearcher. En dan het carnavaleske ''Viezerik, jij bent een viezerik, de grootste viespeuk, die er bestaat'', door de Klapband. Allemaal eigen werk, toch knap van die bandjes van toen. Volgens mij door Jeroen Drabbe opgenomen, die toen zijn studio nog had onder in de kelder van ''Bosch en Zee''. De CD was een initiatief van de toenmalige Welzijnsstichting, destijds onder de bezielende leiding van Bart Heijnen, die nog gitaar speelde bij de legendarische Texelse rockband Second Hand Junk. Een CD om de popmuzikanten een steuntje in de rug te geven. Ongetwijfeld de hoogtijdagen van Texelpop, ''Volume 1'' doet vermoeden dat er een vervolg-CD zou komen, maar of dat er ooit van gekomen is...
Het was de tijd dat de Koninghal op die vrijdag- en zaterdagavonden afgeladen vol was, zelfs bij de eerste bands rond een uur of zeven, stroomde het al vol. Bands speelden een half uurtje en dan weer de volgende. Vond je het leuk, dan duurde dat halve uurtje te kort, vond je het niks, dan duurde het maar een half uurtje. Het waren mooie tijden. Het festival daagde muzikanten uit, soms maanden van tevoren zochten ze elkaar op en oefenden zich de blaren op de vingers. En zo was Texelpop voor jong en oud niet alleen een begrip, ook een enorme stimulans. Spannend ook, ik weet nog dat ik bij een eerste optreden enorm moest wennen aan die schijnwerpers. En ondervond dat een half uur ook best lang kan zijn. Zoals die keer dat we door het repertoire heen waren, maar de tijd nog niet op was en we weer van voor af aan begonnen. Waar niemand over klaagde overigens. Mooie avonden waren dat. Texelpop heeft met een onderbreking toch ruim dertig jaar geduurd. En nu dus een doorstart, dezelfde naam maar met vooral overkantse bands. Ik kan die gevoelens van Ewout en al die anderen goed begrijpen, en als ik die CD hoor, wordt dat sentiment alleen maar sterker. Maar zoals elk verhaal, heeft dit ook twee kanten. De laatste edities in Question Plaza werden steeds slechter bezocht, het kaarsje ging langzaam uit, in 2013 was het over en uit.
Maar, ook onder de nieuwe vlag en in de nieuwe jas, dient de rijke historie in ere te worden gehouden. Bij deze stel ik daarom mijn CD ''Texelpop Volume 1'' ter beschikking aan Stichting Evenementen Texel, zodat ''Love Train'', ''Bad Talk'', ''Volkorenbrood'' en andere mooie nummers op dit muzikale document tijdens de pauzes over het festivalterrein kunnen schallen.
Gerard Timmerman