Wat ik zeggen wou
Texelpop
Texelpop, een festival voor en door Texelse bands met in de zaal alle pa's en ma's, ooms en tantes, geleid door jongens die belangeloos en vol enthousiasme weken besteden om er toch een leuk uitje voor vooral Texelaars van te maken. Dat zou je denken. De naam en het gedachtegoed is nu verkwanseld. Sommeltjespop, Sarasani en nu Texelpop met voornamelijk overkantse bandjes, aangevuld met een paar Texelse excuusbandjes. De mogelijkheid voor Texelse bands een podium te vinden is zeer beperkt en die wordt hen nu ontnomen. DWDD-bandjes en wat dies meer zij, die al meer dan genoeg aandacht genereren krijgen de voorkeur boven Texels talent. Bandjes waarvan er al meerdere op Texel te zien zijn geweest en meestal gratis toegankelijk, voornamelijk in De Compagnie. Popmuzikanten zijn geen zakenlui, dat is algemeen bekend (op een paar slimme na ). Het organiseren van een festival is zeer complex; je hebt met allerlei regels te maken en het allemaal financieel zien rond te breien is een monsterklus waar je ondernemingskwaliteiten voor nodig hebt. Dat talent wordt nu aangewend door de gedachte "groot, groter, grootst" met alle risico's van dien. Bevrijdingpop was leuk, oh nee, het ging niet door! Ik wens de organisatie veel wijsheid en succes. Er blijft voor mij maar één Texels festival over, al jaren georganiseerd en uitgevoerd door fantastische vrijwilligers waar alle Texelse bands welkom zijn, dat altijd uit kan, super gezellig is en waar de zon altijd schijnt. En dat is "STRENDERPOP"!!!
Ewout Adriaans
GroenZwart
''Iedereen op Texel is er wel van overtuigd dat de kwaliteit moet worden verbeterd. En iedereen vindt dat er niet meer bedden bij moeten komen. Maar als het de exploitant zelf betreft, dan mogen er ineens wel bedden bij. Als het om verbetering van de kwaliteit gaat, hebben we er niet goed de vinger achter kunnen krijgen. Is het nu de huurder van het pand die niet wil veranderen, of juist de eigenaar? En waarom niet dan? Heeft die nog zoveel inkomsten uit het pand, dat het niet hoeft?'' Een constatering van ing. Marc Majolée, mede-auteur van de Retailvisie. Met andere woorden: als het een ander betreft weten we het precies hoe het moet of hoort, maar als het onszelf aan gaat, dan nemen we het niet zo nauw. Het college begeeft zich op datzelfde hellende vlak nu blijkt dat in de nieuwbouw op de Groeneplaats, bestemd voor detailhandel en horeca, de mogelijkheid voor een hotel niet wordt uitgesloten. Moet nog wel even de bestemming worden gewijzigd en een creatieve oplossing voor de bedden worden gezocht. Want die moeten uit het reservoir voor innovatieve projecten komen. Wie weet dat er iets zeer innovatiefs naar voren komt, anders moet het college er toch voor waken dat het voor zichzelf wat soepeler met de regels omgaat dan bij een ander.