Afbeelding
Foto: Job Schepers

@TXL

Mensenproduct

Sinds een week lees ik het boek ''Fatale Fuik'', over een rechercheur die mensenhandelzaken oplost. De verhalen zijn waar gebeurd en elke keer als ik het boek dichtsla, vraag ik me af wat er in mensen hun hoofd omgaat. Het gebruiken van een mens als product, het letterlijk exporteren uit het buitenland en verhandelen in Nederland. Nederland staat hoog in de ranglijst als het gaat om mensenhandel. Geweld, vernedering en misbruik wordt niet geschuwd. Ik vind het bizar en ben elke keer toch wel lichtelijk in shock. Hoewel ik een sociaal jurist ben, dat wil zeggen dat ik naast het recht toch altijd ook naar de situatie en het verhaal van een ''dader'' kijk, kan ik me hier niets bij voorstellen. Het idee dat je eigenlijk bijna een barcode op iemand zijn hoofd plakt en er een prijsje bij verzint. In het boek staan de verhalen van de slachtoffers beschreven, met vaak alle details erin verwerkt. Na het verhaal van de slachtoffers komt er een kijk van de rechercheur op het verhaal. Ook wordt de strafmaat vermeld en beschreven. Deze zijn vaak laag in verhouding tot het verhaal van het slachtoffer. Ik hoorde van het boek van een klasgenootje, dat stage loopt bij meldpunt Mensenhandel in Utrecht. Zij las een stukje van een verhaal voor en vervolgens de strafmaat. Ik had de hele dag nog ongeloof over hoe dat kon, zo'n heftig verhaal en dan echt een straf van twee jaar. Toen ik later het verhaal overlas en vervolgens de strafmaat zakte mijn ongeloof, maar toonde ook de keiharde waarheid. Hierbij wil ik even inhaken over de algemene kritiek op ons strafsysteem. Helaas valt er vaak moeilijk hard de feiten te bewijzen. Een verhaal an sich is geen goed bewijsstuk. Dat maakt het dat straffen soms lager uitvallen. Kan enerzijds je bescherming zijn, anderzijds is het een hard gelag. Volgens de rechercheur van het boek zijn slachtoffers van mensenhandel allang blij dat de dader wordt gestraft en dat er naar hen geluisterd wordt. Toch blijft mijn ongeloof. Zelf werken we alleen net zo hard mee aan mensenhandel, en blijven mensen helaas een product. Laten we met z'n allen eens onze ogen open doen, en de barcodes van de voorhoofden afhalen.
Emily Westdorp