"Er zal altijd behoefte aan voedselbank zijn"
Het ideaal zou overbodigheid zijn, maar dat zit er niet in. "Er zal altijd een behoefte aan een voedselbank zijn", vertelt coördinator Josje van de Berk.
De Texelse voedselbank viert volgende week zijn 10-jarig bestaan. Geen feest om met slingers en ballonnen te vieren, maar de vrijwilligers staan er wel bij stil. Het waren de kerken op Texel en aanverwante organisaties als de Stichting Kerken en Minima die begin 2006 de stille armoede op het eiland onder de aandacht brachten. Ze kaartten aan dat er veel huishoudens zijn waar ze het niet breed hebben. Het leidde tot een paginagroot artikel in deze krant, waarna diverse mensen het initiatief namen een voedselbank te beginnen. Brigida van Lieshout wierp zich op als eerste coördinator en Bart Witte werd de eerste voorzitter van de Stichting Broodnodig op Texel. Die werd op 25 april 2006 officieel opgericht. Corrie Witte, één van de eerste vrijwilligers, herinnert zich nog goed hoe de voedselbank startte in een ruimte van een loods van Agrifirm aan de Bernhardlaan in Den Burg. Ze begonnen met achtendertig pakketten voor gezinnen die zichzelf hadden aangemeld. Een paar maanden later volgde de verhuizing naar het Rode Kruisgebouw aan de Jonkerstraat waar de voedselbank nog steeds zit. Het verloop is wisselend: er waren momenten dat de vrijwilligers maar een paar pakketten per week samenstelden, maar ook periodes dat er tientallen pakketten tegelijk doorheen gingen. "Er zit niet echt een lijn in", vertelt Josje van den Berk die acht jaar geleden als coördinator aantrad. "Je zou verwachten dat het in de winter meer mensen zijn en in de zomer minder, maar dat is niet zo. Het wisselt telkens." De vrijwilligers hebben de ervaring dat het iedereen kan overkomen dat hij of zij door omstandigheden in financiële problemen geraakt. Texelaars die onder een bepaald vrij besteedbaar inkomen per maand zakken, kunnen in aanmerking komen voor maximaal drie jaar steun. "Als mensen voor het eerst komen, hoor je soms de deur een paar keer open en dicht gaan zonder dat er iemand binnenkomt. Dan moeten ze echt een drempel over." Andere ervaring van de voedselbank: niet oordelen over de situatie van een ander. Josje van de Berk: "Dan krijg je bijvoorbeeld de opmerking dat iemand wel een auto heeft, maar intussen bij de voedselbank komt. Dat klopt, maar zo iemand kan de auto misschien wel heel hard nodig hebben in verband met een zieke partner." De organisatie draait op het moment op elf vrijwilligers en kan rekenen op veel steun op het eiland. "Daar zijn we erg blij mee. Dat is voor ons onontbeerlijk om de voedselpakketten te maken." De gemeente geeft subsidie voor logistieke zaken zoals de brandstof van de koelwagen. Tuinders brengen 's zomers verse groenten en er is een vaste groep die maandelijks geld doneert. De voedselbank streeft ernaar elke week pakketten samen te stellen met ingrediënten voor minimaal drie warme maaltijden. Een deel van de producten wordt bij een distributiecentrum in Amsterdam gehaald en daarna op Texel aangevuld met producten van het eiland. "Veelal versproducten en sinds een tijdje krijgen we hier van de supermarkten ook vlees dat tegen de datum zit en dat de supermarkten meteen invriezen zodat we het kunnen meegeven." Dat gebeurt conform de warenwet. Door de jaren heen waren er periodes dat de voorziening in Amsterdam karig was, maar op het moment komt Dwight Penha wekelijks met een goedgevulde koelwagen terug op het eiland. "Grotere bedrijven doneren ook producten aan de voedselbanken en dat is wel prettig zodat je een ander een handje kunt helpen."