Mijmeringen
We voeren door het Scheurrak op weg naar Griend. Het Scheurrak had ook Inschot kunnen heten. Ik zag het verschil niet. Je vaart over onzichtbare wegen. Her en der links- of rechtsaf, dan weer met een bocht. Van mij had je recht toe recht aan gemogen. Water zat, maar dan scheen je toch vast te raken. Je komt ook van alles tegen. Maar soms slaan dingen werkelijk alles. We passeerden deze zeilboot met een groep scholieren er op. Het was schijnbaar pauze want een drietal had zich genesteld op en rond de boegspriet en een lag zelfs in het kluivernet. Niet in een diepe slaap verzonken, het was meer mijmeren, te zien aan de trage bewegingen van handen en voeten. Ze deden wel aan veiligheid. Keurig de zwemvesten om. Ik keek ze nog een tijdje verbaasd na, terwijl de zeilboot langzaam verder voer, voortgeduwd door de zachte oostenwind.