Marianne Witte:
Marianne Witte: "Ik heb twintig jaar in Oudeschild gewoond en fietste bijna dagelijks over het Skillepaadje naar Den Burg." Foto: Jeroen van Hattum

Natuur ervaren als grote rijkdom

Wat is je favoriete plek op Texel?

Een van mijn favoriete plekken op Texel is het Skillepaadje. Ik heb twintig jaar in Oudeschild gewoond en fietste er bijna dagelijks over naar Den Burg. Vooral in het voorjaar, als het fluitenkruid bloeit is het daar prachtig. Je ziet het dorp, de sloot, de vogels, de schapen, de Hoge Berg, een uniek uitzicht. Maar mijn eigen achtertuin is ook favoriet, al is daar weinig uitzicht.

Hoe ervaar je de mensen op Texel?

Ik ervaar de Texelaars als vertrouwd, vriendelijk en nuchter. Als puber wilde ik zo snel mogelijk naar de stad, weg van het platteland waar iedereen wist wie je was. Nu vind ik dat juist de charme van het eiland, altijd leuk om bekenden tegen te komen. Ik luister graag naar een zo plat mogelijk pratende Tesselaar. Dan ga ik vanzelf meedoen, het is jammer dat dit dialect verdwijnt.

'Belangrijk en gezond dat de jeugd zich kan ontwikkelen'

Hoe beleef je de natuur op Texel?

De natuur hier ervaar ik als een grote rijkdom. Als geboren Texelaar vond ik alles vanzelfsprekend: strand, zee, bos, weilanden, ruimte, lucht, het was er gewoon altijd. Nu geniet ik er bewuster van.

In welk café/restaurant op Texel kom je graag?

Mijn favoriete restaurant is Inn de Knip in Den Hoorn. Het is er knus en gezellig, een fijn terras, lekkere taart en het eten is er prima. De bediening is gastvrij en hartelijk. Nee, ik ben niet bevooroordeeld, want mijn dochter - die daar werkt - is aardig tegen iedereen!

Wat moet er op Texel vooral blijven zoals het is?

Wat moet blijven zijn de voorzieningen voor kinderen, zoals de bibliotheek, sportclubs, muziek- en kunstles. Het is belangrijk en gezond dat de jeugd zich kan ontwikkelen op zoveel mogelijk gebieden. Wat ook mag blijven is de Lets ruilkring. Die bestaat al tien jaar op Texel en het is leuk om daar lid van te zijn. We handelen onderling diensten, zoals taart bakken, tuinklusjes, ramen lappen, gitaar leren spelen en nog veel meer. Alles met gesloten portemonnee.

Wat zou er op Texel anders mogen?

Ik doe mee met het afvalscheidingproject 100-100-100 en hopelijk zorgt dat voor meer bewustwording. Er wordt nog teveel glas, papier, gft en plastic voor het gemak in de grijze bak gedaan. Hergebruik is beter voor het milieu en het afval scheiden is een kleine moeite.

Beste herinnering aan Texel?

Een goede herinnering aan Texel. Op de ULO zei een leraar dat we moesten beseffen dat dit de mooiste tijd van ons leven was. Wij lachten hem hartelijk uit. School de mooiste tijd van ons leven, ammehoela! Gek genoeg kreeg hij wel gelijk. De school zelf was niet altijd even leuk, maar ik bewaar wel goede herinneringen aan het plezier dat we daar hadden met vier meiden. Dankzij deze vriendschap was de ULO een leuke tijd. (Sorry meneer Wieten, aan u lag het niet, hoor!) Na ons examen gingen we met zijn vieren op tienertoer, één groot giechelfeest waar ik met een glimlach aan terugdenk.

Wat is er eeuwige zonde aan Texel?

Kennelijk zit niets me erg hoog, want er schiet me geen antwoord te binnen.

Wat doe je over vijf jaar op Texel?

Over vijf jaar woon ik hier nog steeds. Dan ben ik gepensioneerd bij de bibliotheek, maar ik hoop nog steeds kinderboeken te schrijven. De voldoening die dat geeft wil ik niet missen.

Wie zou je graag in een volgende 'Eiland Van…' willen zien?

Als volgende gast zie ik hier graag Paulien Valk. Ik zit al ruim tien jaar bij haar op schilderles. Paulien weet veel van kunst, ze is een inspirerende docent, ze maakt mooie dingen en ze is een leuk mens. Ik ben benieuwd hoe zij over Texel denkt.