De Sportschool
Meer uren achter de computer betekent vanzelfsprekend minder beweging. In combinatie met een gezonde dosis werkstress, leidt dit vanzelf tot een ongezondere levensstijl en uiteindelijk overgewicht. Tenminste, dit was bij mij het geval. Mijn 'bourgondische levensstijl' zal hierbij ook niet geholpen hebben, dien ik daar wel bij aan te tekenen. Alles bij elkaar resulteerde uiteindelijk in een gewicht van 94,5 bij een lengte van 1,89 meter. In de meest eenvoudige berekening van het Voedingscentrum kom je dan op een BMI van 26,4. Met mijn gezonde bierbuik bleek het risico op gezondheidsklachten nog groter. Werk aan de winkel dus en zo kwam ik terecht in de sportschool van Nico Waerts.
Een sportschool had ik al sinds mijn achttiende niet gezien en de eerste weken vielen dan ook niet mee. Roeiapparaten, crosstrainers, loopbanden, ik kreeg er bijna nachtmerries van. Inmiddels wordt er ruim een half jaar drie keer in de week gesport. Cardio wordt afgewisseld met krachttraining en combinaties van beiden. Met name na persoonlijke trainingen van Nico weet ik dat mijn spieren nog altijd in ontwikkeling zijn. Ik had verwacht dat ik de sportschool saai zou gaan vinden, maar er zijn zoveel verschillende oefeningen, dat geen sportavond hetzelfde is. Heb ik wel het idee dat de sleur er in komt, trek ik aan de bel bij Nico die met veel plezier weer wat 'nieuwe gemene' oefeningen voor mij in petto heeft. Toch scheelt het ook dat ik samen met Peter naar de sportschool ga. Als ik een keer echt geen zin heb, sleept Peter mij wel mee en andersom. Je motiveert elkaar.
Toch is de sportschool alleen niet genoeg. Gezonde voeding speelt een belangrijke rol. Op initiatief van mijn vriendin werd de ranja, die wij thuis dagelijks nuttigden, ingewisseld voor water en mede door een gebrek aan tijd zijn complete maaltijden op maandag en woensdag ingewisseld voor maaltijdsalades. Het blijft konijnenvoer, maar aangezien ik een dik uur na het werk alweer in de sportschool sta, is het een goede tussenweg. Na het sporten een bakje kwark met cruesli en de avond is wel weer door te komen, al lag ik zeker aan het begin wel met een knorrende maag in bed. De rest van de week wordt er - op het water na - niet op regime geleefd. In een pan stoofvlees gaat gewoon roomboter en een dikke laag jus bedekt de aardappelen. Ook in de kroeg gaat er gerust nog een borrel te veel in en de sigaret is niet uit het levenspatroon verdwenen. Het leven moet immers wel leuk blijven. Ondanks dat de geneugten des levens niet aan de kant geschoven zijn, staat de teller inmiddels op 82 kilogram. Er is dus 12,5 kilo af en het BMI is inmiddels 23. Zelfs de pens is grotendeels verdwenen, er worden zelfs spieren zichtbaar en bijna narcistisch geniet ik van mijzelf in de spiegel. Probeer wat gezonds te doen, maar vergeet niet te leven.
Job Schepers