Anders bekeken
Helden
Ik ben in de tuin aan de gang, het knapt lekker op. Ik moet aan het doel scheuren om het verplaatst te krijgen. Een trapveldje is heerlijk, in heel de wereld zijn veldjes voor de jeugd uit de grond geschoten. Het bracht buiten ontspanning en speelplezier ook een lift in de samenleving teweeg. Respect, verantwoordelijkheid, creativiteit en sociale betrokkenheid zijn er verbonden. In Catalonië heeft voetbalzoon Hendrik Johannes Cruijff hard aan het land gewerkt. Hij noemde zijn zoon zelfs "landwerker", een toentertijd verboden naam: "Jordi", en gaf het volk respect en waardigheid terug. In 1988 vertrok hij naar Barcelona en formeerde zijn dreamteam. Het orakel van Betondorp had als speler toen al vele overwinningen op zijn naam staan. Een inspirerend levensverhaal , de Catalanen wonnen de Europacup in 1992. De maatschappelijk betrokken man wordt een grote held, een overwinnaar. Jammer genoeg heeft hij de strijd tegen longkanker niet kunnen winnen. We worden overspoeld op tv met de mooiste beelden van de spits. Ik kan er geen genoeg van krijgen.
Gisteravond bleef ik op voor een andere Held, liever gezegd Heldin, de in 1980 in Den Helder geboren judoka Edith Bosch zat aan tafel met haar boek Expeditie Edith. Wereldkampioen, Europees en meervoudig Nederlands kampioen, 4 keer de Olympische spelen, 1 keer zilver en 2 keer brons en in 2013 won ze expeditie Robinson. Maar daar gaat het boek niet alleen over, in dit boek gaat ze als fanatieke ambitieuze vrouw ook de strijd aan met zichzelf. Als ze dertig wordt, beseft ze dat ze niet gelukkig is, ze voelt zich mede door haar jacht op het goud egoïstisch in het leven staan. De relaties met ouders, familieleden hebben geleden onder deze houding, en ze gaat in gesprek met haar dierbaren om daar een verandering in te maken. Dat is een gevecht groter dan alle judowedstrijden bij elkaar zo vertelt ze, iets wat jarenlang de leidraad in je leven is geweest, iets waar alles voor moest wijken, komt nu een treetje lager te staan. Toch levert de strijd haar uiteindelijk het begeerde goud op, ze voelt zich na het schrijven van het boek een gelukkiger mens. Ze heeft het boek echter niet alleen geschreven, aan het eind van het interview vraagt ze of ze iemand mag bedanken. Dat mag van Umberto Tan, het is de geboren en getogen Texelaar Jasper Boks, u kent hem misschien van het tijdschrift Helden of zijn sportcolumns. Hij komt in beeld en knikt bescheiden. Toch is het geen kleinigheid om te schrijven over innerlijke strijd, toe te geven hoe anders je eigenlijk zou willen zijn, je fouten toe te geven aan jouw dierbaren en te delen met de lezer. Een moeilijke openbaring. Dan ben je in mijn ogen een Echte Held.
Jozien