Pad vernoemd naar
'held' Rijkswaterstaat
Het pad naar de Horsmeertjes is vernoemd naar C.P. Harting, van 1961 tot 1986 dienstkringhoofd van Rijkswaterstaat (RWS)op Texel. Zaterdag werd het naambord onthuld door Hartings dochter Janneke en zoon Kees Jaap.
Een initiatief van Jaap Kreeft en Mart Zijm, oud-medewerkers van RWS. ''Meneer Harting was een mensenmens'', memoreerde Kreeft de sociale instelling van zijn voormalige baas. Hij sprak zaterdag, onder andere ten overstaan van Hartings weduwe Nel, zoon Kees Jaap, dochter Janneke en kleinzoon Mark. Kreeft doelde onder meer op de kerststukjes die de familie Harting zelf maakte en rondbracht als kerstgeschenk voor de medewerkers. De dienstkring die Harting een kwart eeuw leidde was weliswaar de kleinste van het land, er heerste ook veel drukte. Onder meer de grote kustafslag in de jaren zeventig bezorgde de medewerkers handenvol werk. Zo werden onder meer strandhoofden aangelegd. Kreeft memoreerde hoe na een hevige storm in die jaren er een enorme hoeveelheid zand in zee was gespoeld. Dusdanig veel dat het Journaal naar Texel kwam om er opnames te maken. Harting zag daarin een goede mogelijkheid om de noodzaak van zandsuppleties onder de aandacht te brengen. Maar hoe maakte hij duidelijk dat er zóveel zand in zee was verdwenen, dat het indruk maakte op de kijkers? ''Ze hebben geen idee hoeveel een kuub zand is'', vroeg hij zich vertwijfeld af. Toen de verslaggever hem er naar vroeg, vertelde Harting: ''Zóveel zand, dat als je het in vrachtwagens zou doen, je een rij van hier tot aan Barcelona zou hebben.'' Dat maakte indruk en Nederland raakte overtuigd van de noodzaak dat de kustafslag een halt moest worden toegeroepen. In 1979 vond de eerste zandsuppletie plaats, op het strand tussen de vuurtoren en De Koog. Nadien zouden er nog veel volgen. Harting geniet onder de oud-medewerkers nog veel sympathie. ''Een man die wist wat een schop en een perkoenpaal (ronde paal voor de afrastering langs het strand) was'', vertelde Kreeft. Met een verwijzing naar de actualiteit: ''In de tijd van Harting hielden we de wandelpaden naar het strand goed bij, onder meer door er hooi uit te strooien. Het dichtstuiven van paden zoals je nu overal ziet, gebeurde toen niet.''
Het pad naar de Horsmeertjes dat naar Harting is vernoemd, is een voormalig werkpad. De Horsmeertjes zijn ontstaan na de aanleg van een stuifdijk. Een bijzonder staaltje kustwinning onder leiding van Harting, uitgegroeid tot een waardevol natuurgebied, een broedplaats voor allerlei vogels en veel plantenrijkdom. Dusdanig bijzonder dat aan het eind van het pad vorig jaar een nieuwe uitkijkpost werd geopend. Tevens een trekpleister voor vogelaars en andere natuurliefhebbers. Het C.P. Hartingpad leidt ook naar de ''Kreeftepolder'', het gebied tussen de Horsmeertjes en de Hors. De (onofficiële) naam is een eerbetoon aan Jaap Kreeft, die als medewerker van RWS destijds schermen plaatste die het stuivende zand vasthielden en zo de basis vormden voor de buitenste stuifdijk.
Het plaatsen van het naambord bij de ingang van de Horsmeertjes had enige voeten in de aarden. Het betreft namelijk grondgebied van Defensie en daar heerste de gewoonte dat alleen ''helden'' en niet naar burgers worden vernoemd. Maar Kreeft en Zijm lieten zich niet afschepen en zagen hun hartenwens uiteindelijk in vervulling gaan. ''Volkomen terecht, Harting was een echte held.''