@TXL
Snelle keuzes
Ken je dat? De aankondiging van een concert waar je heel graag heen wilt. De kaartverkoop begint op een bepaalde tijd en dan moet je er als de kippen bij wezen. Menig Texelaar heeft nu al in zijn hoofd waar ik het over heb, Bløf. Nou heb ik het per definitie niet over Bløf, want als ik vakken moet kiezen voor mijn studie zit ik met hetzelfde probleem. Niet dat ik het als een probleem ervaar, maar het geeft een soort spanning. Ook ik wilde in het geval van Bløf graag kaartjes. Ik had besloten om de kaartverkoop bij de VVV maar over te slaan. Het idee dat ik in het weekend ook om zes uur naast mijn bed moest staan, om vervolgens in een rij te gaan staan met mensen met hetzelfde doel, trok me niet zo. Mensen met hetzelfde doel zijn vaak strijdbaar. Om twee uur zou de kaartverkoop online verder gaan. Bedacht ik me dat ik om twee uur op mijn mobiele telefoon moest vertrouwen, omdat er op dat tijdstip voor mij geen computer in de buurt was. Inmiddels had ik ook al andere mensen opgetrommeld om klaar te zitten. Om vijf voor twee had ik mijn mobiele telefoon klaarliggen, betaalpas en betaalautomaat. Toen begonnen de zenuwen. Om twee uur lukte het me om in te loggen en kaartjes te reserveren. Stress alom, want het ging niet zo snel als dat ik wou. Dat ik uiteindelijk de bevestiging binnen had kwam de euforie en de ontspannenheid weer terug. Wat een stress. En dat voor kaartjes. Maar met andere dingen waar een tijdsdruk achter zit is het niet anders hoor. Bij mijn keuze voor schoolvakken is het dus niet anders. Van te voren word je al gewaarschuwd; ben je niet snel genoeg, heb je niet de keus die je wilt. En als van te voren bekend is dat mensen tijdsdruk hebben, dat ze niet oneindig kunnen nadenken en beslissen, dan is er stress. Stress en hebberigheid. Ja, dat heb ik zelf ook. Als de hebberigheid niet kan worden vervuld zijn we teleurgesteld. Zo teleurgesteld dat per definitie dat hele concert of schoolvak al stom is. Compleet wordt afgekraakt. Terwijl je daarvoor nog zo graag heen wou. Tsja, dit blijven altijd dingetjes.
Emily Westdorp