Marius Witte:
Marius Witte: "De mensen op Texel vind ik sympathiek en tolerant." Foto: Jeroen van Hattum

Rust en ruimte hier nog te vinden

Wat is je favoriete plek op Texel?

Een echte favoriete plek op Texel heb ik niet. Zou ik er een kiezen, dan doe ik de rest van het eiland tekort. Een ronde over Texel fietsen, wat ik in de zomer meestal met een deel van de familie meermaals doe, is genieten van begin tot eind.

Hoe ervaar je de mensen op Texel?

De mensen op Texel vind ik sympathiek en tolerant. Ondanks mijn ietwat afwijkende woonstijl - ik heb 23 jaar met een vriend samengewoond - heb ik daaromtrent nooit enige negatieve opmerkingen hoeven aanhoren. Door mijn 28-jarig dienstverband op de veerboot hebben vele, zo niet alle Texelaars, mij wel eens ontmoet. Nog steeds ervaar ik vriendelijke begroetingen op straat en of in winkels.

Ik hoop dat de gemoedelijkheid blijft zoals die nu is.

Hoe beleef je de natuur op Texel?

De natuur op Texel is 'natuur'lijk prachtig. Maar die is niet exclusiever dan elders in Nederland. Vaak is al gezegd dat Texel 'Nederland in het klein is' en dat is ook zo.

In welk café/restaurant op Texel kom je graag?

Toen mijn vriend Frans nog leefde werd de Taveerne van Dirk Roozenboom in De Koog vaak bezocht. Veel gezellige avonden hebben we doorgebracht met Jaring Mol en Dirk Koning. De goede herinneringen blijven… En ga ik een keer uit eten dan ben ik graag bij Defile, de Chinees hier in De Koog. En in de zomer is het een strandpaviljoen. Waar ik ook geweest ben, de kwaliteit van de restaurants vind ik goed.

Wat moet er op Texel vooral blijven zoals het is?

Ja, wat moet er blijven? Alles is eindig en vergankelijk, dus deze vraag vind ik moeilijk te beantwoorden. Maar dan denk ik aan de rust en de ruimte. Ondanks de duizenden toeristen zijn beiden op Texel nog te vinden. Ik hoop ook dat de gemoedelijkheid blijft zoals die nu is. En er moet niet teveel aan de natuur worden gesleuteld. Waar ik vroeger gezellige weiden met paardenbloemen en zwartbont vee zag, zie ik nu eenkleurige groene biezen groeien. Beetje saai.

Wat zou er op Texel anders mogen?

Dat is een lastige. Je kunt iets wel afwijzen, maar iets dat verandert, hoeft er niet slechter van te worden. Ik las net dat er recreatieve voorzieningen in Waalenburg moeten komen. Mijn eerste gedachte was, dat dat niets is, maar misschien is het juist wel een verbetering voor het gebied.

Beste herinnering aan Texel?

Herinneringen zijn zo aan leeftijd gebonden dat je de beste niet kunt noemen. Terugdenkend aan mijn jeugd, denk ik aan lekker ravotten in het bos, op de bunker wat niet mocht van vader. Of met onze oudste zus naar het strand in de zomer. Maak ik een grote sprong in de tijd, dan denk ik aan de oprichting van de badmintonclub door de heer Rudi Veenstra in oktober 1967. En natuurlijk mijn werk op de veerboot.

Wat is er eeuwige zonde aan Texel?

Waar ik vreselijk van schrok; ik fietste van Oudeschild richting Den Hoorn en maakte een stop de dijk bij Ceres. Liet mijn ogen dwalen over Zuid-Haffel en ontwaarde die twee afschuwelijke loodsen. Een enorme verkrachting van het gebied.

Wat doe je over vijf jaar op Texel?

Over vijf jaar hoop ik nog te leven en te wonen in De Koog, gezond te zijn en te zingen bij de Paradijsvogels waar we overigens nog wat heren kunnen gebruiken. Ik hoop dan ook nog te zingen bij het herenkoor van de Rooms-katholieke kerk en vrijwilligerswerk te doen in de Gollards. Kortom: alles wat ik nu ook doe.

Wie zou je graag in een volgende 'Eiland Van…' willen zien?

Het lijkt me leuk om Akkie Kikkert aan het woord te laten.