Jeugd borgt toekomst Amateurtje
Hilarische verwikkelingen zaterdagavond in De Wielewaal, waar 't Amateurtje de klucht ''Een lekker stelletje'' opvoerde.
De jeugd heeft de toekomst bij 't Amateurtje. De toneelvereniging die volgend jaar het zestigjarig bestaan viert, weet de laatste tijd menig jonge acteur aan zich te binden. Zaterdag maakte Wouter Kuipers zijn debuut en liet zien dat hij als bootsman Gerrit over een flinke dosis komisch talent beschikt en niet schroomt om in de huid van een vrouw te kruipen. Met de komst van jonge toneelspelers, zoals bijvoorbeeld ook Suzanne Bakker, daalt de gemiddelde leeftijd op het podium gestaag, voldoende toekomstperspectief dus. Daarvoor heb je ook publiek nodig en ook daarmee zat het zaterdagavond goed. De zaal zat vol, een toneelavondje blijkt nog altijd aantrekkelijk genoeg om van de bank te komen. Publiek dat er van houdt om af en toe eens flink te kunnen lachen. Daarvoor is maar weinig nodig, zelfs een verspreking bij de aankondiging van het stuk bleek al genoeg om de zaal te doen schaterlachen. Toneel in De Wielewaal staat ook gelijk aan een gezellig avondje, een royale pauze, verloting aan het eind en na afloop gezellig napraten, niet zelden tot in de kleine uurtjes.
Plaats van handeling in ''Een lekker stelletje'', geschreven door Bert Peets, is de huiskamer van twee jonge acteurs. Ze wonen samen, maar houden hun relatie al jaren verborgen voor hun oom en tante. Die verstrekken een maandelijkse toelage, in de veronderstelling dat hun neef en nicht studeren en vrijgezel zijn. Maar als oom en tante plotseling voor de deur staan, loopt de situatie volledig uit de hand en moeten neef en nicht de ene leugen met de andere toedekken. Er volgen persoonsverwisselingen, verkleedpartijen en allerlei smoesjes, maar dat kan allemaal niet verhinderen dat de waarheid aan het licht komt en de twee hopeloos door de mand vallen. Maar uiteindelijk overwint de liefde en vallen meerdere stelletjes elkaar verliefd in de armen. In de zaal klonk menig lachsalvo, maar dat was vooral te danken aan het spel van de acteurs, niet aan het stuk zelf, waarvan het soms leek alsof het op een achternamiddag was geschreven. De opbouw was langdradig, in het tweede bedrijf kwam de boel lekker op gang en in het derde bedrijf ontbrak het aan een verrassend plot. Niet dat iemand ermee leek te zitten, na afloop was het er niet minder gezellig om.
Een dubbelrol voor Wendy Witte. We zagen haar als Emmy, van wie haar tante niet mag weten dat ze samenwoont, om daarna in de huid te kruipen van de verzonnen kamergenoot van haar geliefde Niek, om oom Harry om de tuin te leiden. Met nepsnor hield die creatie het midden tussen Charlie Chaplin en Groucho Marx. Vermakelijk, zeker toen ze de ene na de andere jonge Bokma naar binnen sloeg, wat ontaardde in liederlijk dronkenschap, waarbij uiteindelijk de snor door de lucht vloog. Tweede verkleedpartij betrof die van toneelgeliefde Richard Eelman, die zijn opwachting maakte als Niek. Om Emmy's tante om de tuin te leiden verkleedde hij zich als haar hospita, je bent tenslotte acteur of niet. Een kolfje naar de hand van deze routinier, wiens gestalte in vrouwenkleren voor veel hilariteit zorgde. Qua lachvolume moest Eelman wedijveren met Wouter Kuipers, die eerst verscheen als Gerrit, de bootsman van kapitein en oom Harry, en die later een toneelstukje opvoerde als zuster van de hospita. In beide rollen ging Kuipers lekker los, acteren lijkt hem op het lijf geschreven. Annemieke Ran zagen we dit keer als de strenge tante Jeanne, nog altijd maagd en na een mislukte verloving met oom Harry mannenschuw geworden. Met hulp van Petra Brans en Ria Kleinveld van de grime en kapster Iris Baas gaf ze knap gestalte aan deze verzuurde grijsaard. Tineke Mosk zagen we als haar vriendin Maria, die een stuk milder overkwam. Suzanne Bakker speelde het buurmeisje. Een vrolijke verschijning met de lach op haar lippen, die voor de derde keer haar opwachting maakte. Oudgediende Gooitzen Kedde verscheen als de Oom Harry, een goedaardige zeebonk die in TESO-uniform het hart op hol bracht van huisvriendin Loes, gespeeld door Marise Barhorst.
De regie was in handen van Ria Kleinveld, Jacomien Witte was souffleuse en Ben Roest verzorgde het licht en geluid.