Tien over Tessel
Texelstad?
Op de fiets geniet ik van de mooie natuur om mij heen. Van de schapen die heerlijk grazen in de weilanden. Van de blauwe lucht boven me en het zonnetje die me lekker verwarmt. Van het prachtige wolkendek in de verte. Ik ben op weg naar huis, naar De Waal. Het kleinste dorp van Texel. Ineens moet ik denken aan het artikel van het bestuur van 10 voor Texel in de krant laatst. Onder het kopje 'Wat ik zeggen wou' hebben ze het over de teloorgang van ons eiland. Met name over dat er steeds meer gebouwd wordt. Het is een mening waar ik me wel in kan vinden. Af en toe denk ik erover na en krijg ik een naar gevoel van binnen.
Aan de rand van Den Burg, richting De Waal, mogen extra huurwoningen gebouwd worden. Het uitzicht op de weilanden met de grazende schapen en waggelende ganzen verdwijnt. En de vraag is: Blijft het hierbij? Of wordt er straks richting De Waal nog verder gebouwd? Wordt De Waal in de toekomst een 'wijk' van Den Burg?
Kan ik straks niet meer door een buitengebied fietsen, maar ga ik van het ene deel van Den Burg naar het andere deel? Fiets ik dan door straten in plaats van over fietspaden? En hoe zit dat met de rest van Texel? Bouwen we in de toekomst alles zodanig vol, dat er straks geen zeven dorpen meer zijn, maar zeven 'wijken'? Wordt ons eiland dan één grote stad? In het artikel wordt aangegeven dat het allemaal onder het mom voor het toerisme zou zijn. Dat het goed is voor het toerisme en dat er gedacht wordt dat die toeristen toch wel komen. Niet om het één of ander hoor, maar voor zover ik weet komen toeristen voor de rust, ruimte en natuur naar ons eiland. Komen ze om juist de stad te ontvluchten.
Trouwens, niet alleen de toeristen genieten daarvan, ook de Texelaars (mijzelf incluis). We vinden het heerlijk om de deur uit te stappen en zo met onze blote voeten aan de waterkant te lopen of de dennengeur van het bos op te snuiven. Wanneer er in de toekomst steeds meer en meer gebouwd wordt, zal mijns inziens het toerisme juist afnemen.
Ik kijk nu wel heel ver vooruit en misschien maak ik het groter dan het is of hoeft te zijn (ben ik schijnbaar goed in), maar toch begrijp ik de zorgen van het bestuur van 10 voor Texel wel. We moeten niet uit het oog verliezen waar Texel voor staat. Ik hoop dat mijn schrikbeeld geen toekomstbeeld wordt. Maar ondertussen geniet ik maar even extra van de rust, ruimte en natuur van ons eiland…
Tineke Stiehl – Timmer