Ombudsman tikt gemeente op de vingers
De Ombudsman en de Kinderombudsman hebben de gemeente op de vingers getikt naar aanleiding van een klacht van een vader over de problemen die hij ondervond bij de toelating van zijn zoon tot OSG De Hogeberg.
Melchior Tijssen meldde zich in juni 2014 bij de toenmalige conrector van de OSG met het verzoek zijn uit Oostenrijk overgekomen zoon in te schrijven voor het komend schooljaar. Zijn zoon had daarvoor tien jaar bij zijn moeder in Oostenrijk gewoond, het land waar de vader acht dagen per maand verbleef om voor hem te zorgen. Zijn zoon was op eigen verzoek bij zijn vader op Texel ingetrokken. Hier waren de nodig rechtszaken aan vooraf gegaan en op het moment dat de vader zich met zijn verzoek meldde beschikte hij nog niet over de officiële verklaring dat hij het gezag over zijn zoon deelde met diens moeder. Daarop weigerde de conrector de inschrijving, met als argument dat de vader nog niet het gezag over zijn zoon had. ''Ze weigerde zelfs met me te praten.'' De vader was perplex en vroeg bij verschillende instanties uitleg over artikel 2 van de Leerplichtwet. Daarin staat dat degene die het gezag over een jongere uitoefent, maar ook degene die zich met de feitelijke verzorging van de jongere belast, de plicht heeft zijn of haar kind naar school te sturen (1). Met die kennis meldde de vader zich begin juli 2014 bij de leerplichtambtenaar van de gemeente. Maar ook van haar kreeg hij te horen dat hij zijn zoon (nog) niet kon inschrijven, maar pas op het moment dat hij feitelijk kon aantonen dat hij officieel het gezag had. Ze had die kennis opgedaan op een forum bij Ingrado, de landelijke organisatie van leerplichtambtenaren en gelezen dat beide ouders moeten tekenen. Maar een handtekening van de moeder zou een moeilijke opgave zijn. Ze was het nl. niet eens met de verhuizing van de zoon. De vader wees er meerdere keren op dat op dezelfde site (van Ingrado) bij de FAQ`s de wet heel duidelijk wordt uitgelegd, nl. precies het tegenovergestelde van het antwoord wat de leerplichtambtenaar gaf (zie 1). Hierop is noch de gemeente noch de leerplichtambtenaar ingegaan. De vader ging te rade bij een leerplichtambtenaar in Amsterdam en de Onderwijsinspectie, die bevestigden dat de Leerplichtwet zegt dat het gezag niet van belang is voor de inschrijving. Hij sprak vergeefs met een juridisch medewerker van de gemeente en er gingen veel brieven en e-mails heen en weer. Ook zonder resultaat. Met als gevolg dat zijn zoon, voor wie de afweging of hij bij zijn vader of moeder zou blijven een flinke impact had, nog steeds niet kon worden ingeschreven. De zoon bleef dus in onzekerheid. Kon hij nu wel of niet op Texel naar school en met wie zou hij in de klas komen? Ook kon hij zich niet goed voorbereiden op de school. In Oostenrijk was hij gewend aan een ander schoolsysteem en bovendien spreekt hij wel Nederlands, maar was Duits tot die tijd zijn hoofdtaal. Ten einde raad werd zelfs overwogen de zoon dan maar naar een school in Den Helder te sturen. De vader diende een klacht in en toen de tijd begon te dringen besloot hij, ook op advies van de onderwijsinspectie, als uiterste pressiemiddel een kort geding tegen de gemeente aan te spannen. Zover kwam het uiteindelijk niet. De vader kwam in gesprek met wethouder Huisman van Onderwijs en na haar tussenkomst mocht zijn zoon alsnog worden ingeschreven. Net op tijd, want enkele dagen later begon het schooljaar. Hij kwam in klas twee van de brugklas en zit inmiddels in 3 VWO. De hele gang van zaken heeft een flinke impact op vader en zoon gehad. ''Dit mag nooit meer gebeuren.'' De vader maakt zich al 10 jaar hard voor een geregelde omgang van vaders met hun kinderen. ''Veel vaders willen wel een goede omgang met hun kinderen hebben, maar worden soms erg tegengewerkt door instanties, door gebrek aan kennis of door onwil.''