Achter de schermen
Afval scheiden
Als jochie werd ik met een oude kunstmestzak vol schillen en ander afval de dijk over gestuurd, om – als zoveel Texelaars – het vuil met het tij weg te laten spoelen. Vermoedelijk spoelde de rommel bij Ceres weer aan land. Papier mocht ik in de brand steken, oud ijzer haalde Cobus Spigt op. In de jaren zeventig werd iedereen verplicht het afval aan de weg te zetten. In het begin alles nog bij elkaar. In die jaren erna begonnen we aan afvalscheiding te doen. Papier in de container van ZDH, glas in een andere container en de gemeente ging ook groente-, fruit- en tuinafval apart ophalen. Voor batterijen en ander chemisch afval kwam de Ecokar en inmiddels houden we ook plastic apart. En wie met zijn aanhangertje wel eens bij de Hamster komt, wordt naar één van de vele bakken verwezen. We scheiden dus wat af.
Maar we zijn er nog niet. In Oostenrijk zijn ze bijvoorbeeld al een stuk verder, zo ontdekten we tijdens onze wintersport. Het echtpaar van wie we een appartement huurden, was nogal groen ingesteld. Gastvrouw Odilia legde uit hoe woning en appartement energieneutraal waren. Grote ramen zetten zonlicht om in warmte, zonnepanelen zorgen voor stroom, zwaar geïsoleerde muren, etc. Een passief huis, noemt ze het. Geen gas- en elektriciteitsrekening, daardoor bleef de huur lekker laag. En ze doet aan afvalscheiding. In het keukenkastje een rij bakjes voor allerlei soorten. Ik mocht ze legen in een nog langere rij bakjes in de hal. We deden erg ons best. Odilia was streng, want toen ik trots toonde hoe ik de bierblikjes apart hield, wees ze me terecht. Die blikjes zijn verspilling van grondstoffen en slecht voor het milieu. Ergens moet een misverstand zijn ontstaan. Toen ik bij vertrek onze zak met restafval wegbracht, ontdekte ik dat daarvoor geen bak was. Toen begon het ons te dagen: ze hebben helemaal geen restafval, alles wordt hergebruikt. Maar wij zaten met die zak restafval in ons maag. We durfden Odilia er niet mee onder ogen te komen, hebben de zak in de auto bovenop de bagage gelegd en bij de eerste de beste tankstation in een afvalbak gepropt.
Maar misschien gaat het toch wat worden met afvalscheiden. Gisteren heb ik ons namelijk ingeschreven voor ''100-100-100''. Nooit van gehoord? Het is een project waarin vanaf 1 april 100 mensen, gedurende 100 dagen, 100 procent van hun afval scheiden. Het grootste deel van de materialen in ons huishoudelijk afval blijken we volgens de gemeente en Huisvuilcentrale Alkmaar (HVC) te kunnen hergebruiken of recyclen. Van plastic, papier en gft maken ze nieuwe producten. Het begint thuis, in de vuilnisbak, onze nieuwe goudmijn. Om te beginnen willen ze honderd Texelaars laten ervaren hoe makkelijk afval scheiden is. Of het allemaal zo makkelijk is, moet ik nog zien. Maar we gaan het proberen. Trouwens, ze kunnen nog wel wat deelnemers gebruiken. Opgeven via www.100-100-100.nu.
Gerard Timmerman