Anders bekeken
Huppakee
Voor mijn verjaardag kreeg ik "Ma" van Hugo Borst, met korte herkenbare verhaaltjes van de voetbalcriticus, een inkijkje in de wereld van de dement wordende moeder. De herinneringen aan haar verwoordt hij mooi, je krijgt een beeld hoe zorgzaam en lief ze vroeger is geweest. Meestal zijn voetbalcolumnisten en commentatoren niet zo begripvol. Bij een voor- of nabeschouwing erger ik me vaak aan de manier waarop ze een speler de grond in praten, of zó negatief neerzetten dat je er beroerd van wordt. Wat me dan ook verbaast is dat het publiek daarvan smult, ze gaan er helemaal in mee, slaan zich op de knieën als Van der Gijp roept "hij schopt nog geen deuk in een pakje boter". Of deze: ''Hij heeft een kameel opgegeten, de vetzak." Voor supporters koren op de molen. Nee, Hugo, en zijn familie heeft zijn moeder na aan het hart, om sommige verhaaltjes kun je lachen, maar een demente ouder of nog erger, man of vrouw, is een verdrietige zaak. Ze moet opgenomen in een afgesloten inrichting. "Het is hier verschrikkelijk", zegt ze, ze wijst naar de bovenkant van haar hoofd en zegt: "Je kan maar beter mijn kop inslaan." "Dan moet ik naar de gevangenis ma…'' Dinsdag was er een fragment op tv, bij DWDD over de "levenseindekliniek.'' Deze bestaat nu 4 jaar, en handelt binnen het kader van de euthanasiewetgeving, er komen 1200 verzoeken per jaar binnen en 350 daarvan worden ingewilligd. We kregen een beeld waar de desbetreffende vrouw, keurig met gekamde haren in de stoel, omringd door haar man, zus en oude moeder een spuitje kreeg. Haar spraakcentrum aangetast verwoordde ze. ''Huppakee." Ik vond het een akelig moment, niet om iemand te zien sterven, dat heb ik veel meegemaakt, en dat is ook vaak een moment van verlossing, maar het uit de context gehaalde fragment past in mijn ogen niet in een paar minuten-item op de buis. We verleggen onze grenzen, huppakee associëren we met een voetbalwedstrijd en daar hangt aan de reling een gelynchte pop van keeper Vermeer. Jonge, jonge. Nee, dit getuigt niet van empathie en zeker niet van relativeringsvermogen. Vermeer werd in september 2013 onder de lat vervangen door Jasper Cillessen. Het krediet was bij de supporters en Frank de Boer gedaald naar het dieptepunt. Gelukkig kreeg hij een goede herkansing… en deed aangifte. De ma van Hugo, de vele dementerende ouderen, krijgen deze herkansing niet. Ik heb diep respect voor de familieleden, verzorgers die dit met liefde en begrip, maar ook met humor omringen en draaglijk proberen te maken. Ik denk dat de doorgedraaide voetbalsupporter meer gebaat zou zijn bij een verplichte taakstraf op een dementie afdeling dan bij een stadionverbod. Ik zou zeggen: ''Huppakee".
Jozien