''Deze dames verrichten fantastisch werk''
''Zij is mijn vertrouweling, haar vertel ik mijn ellende en problemen'', wijst Gerard Jong op verpleegkundige Annemieke Eelman-Zijm, van wijkteam Noordwest van Omring. Meerdere keren per dag komen zij en haar collega's voor verpleging en verzorging. Nu is het zíjn beurt de dames in de watten te leggen.
''Meneer Jong'', zoals de dames verpleegkundigen hem respectvol noemen, verhuisde met zijn echtgenote een jaar of twintig geleden van Amsterdam naar Texel. De voormalige graficus woont in Midden-Eierland, in het huis dat hij met zijn echtgenote betrok. ''Zij wilde graag naar Texel. Ze is acht jaar geleden overleden en sindsdien zit ik hier in mijn eentje.'' In 2011 werd hij getroffen door een hersenbloeding. Dankzij de verpleegkundige zorg door wijkteam Noordwest en de huishoudelijk hulp van TSN kan hij blijven wonen in het huis aan de Hoofdweg, met uitzicht over het polderland tot aan de duinen.
''De dames verrichten fantastisch werk. Natuurlijk, het is hun vak en daar worden ze voor betaald. Maar hun manier van benadering, zo vriendelijk als ze mij bejegenen, dat is geweldig. Altijd attent, vriendelijk en zorgzaam en als er iets is, dan wordt dat geregeld. Ik ervaar dat als iets extra. Kijk, ik zit hier in mijn eentje met beperkingen. Zelfstandig kan ik de deur niet uit, ik woon hier redelijk afgelegen, mensen lopen bij mij de deur niet plat. Maar zíj vertellen mij verhalen en dan vertel ik ook mijn verhaal, dingen die ik niet gauw aan anderen zou vertellen. Ik vertrouw hen en weet dat mijn verhaal bij hun veilig is.'' De zorg die de verpleegkundigen en huishoudelijke hulpen verlenen gaat verder dan het aan- en uittrekken van steunkousen, wondzorg, wassen, zwachtelen, stomazorg en wat al niet meer. Annemiek: ''We doen ons werk, de dingen die we moeten doen. Maar wij hebben ook een vertrouwensrol, in ons werk wordt ons veel toevertrouwd. En we signaleren dingen.'' Jong: ''Een tijdje geleden zat een verpleegkundige op de rand van mijn bed. Ze zei: 'Als dit zo doorgaat, kunnen wij niet meer de zorg leveren die u nodig hebt.' Ze belde de huisarts. Die kwam en zei: 'U moet direct naar het ziekenhuis.' Die verpleegkundige heeft op een cruciaal moment ingegrepen.'' Annemieke: ''De samenwerking met huisartsen verloopt steeds beter, hun vertrouwen in ons is een stuk verbeterd.'' De dames zorgen ook dat hij er aan denkt zichtzelf goed te verzorgen en er piekfijn uitziet, dus op zijn tijd een nieuw overhemd of trui.
Meneer Jong is één van de vele cliënten van Omring, dat voor verpleging en verzorging vier wijkteams heeft. Drie die elk op een deel van het eiland zorg verlenen. Voor Texelaars, ook veel jongeren, en steeds vaker ook zorg voor vakantiegangers. Het vierde team DOT, verleent zorg aan dementerende ouderen. Het beeld bestaat dat door bezuinigingen in de zorg steeds minder tijd is voor een praatje. Annemieke: ''Op Texel valt dat gelukkig mee, we houden tijd voor het bieden van een luisterend oor'' Betrokkenheid speelt ook een rol. ''Natuurlijk, ons kent ons. Als we binnen zijn, kijken we bijvoorbeeld naar de familiefoto's. 'Oh, bent u de vader of opa van...', is het dan. Dan heb je al snel een praatje dat verder gaat dan allen over het weer.'' Jong houdt een kerstkaart omhoog. Met daarop een foto van het team en een handgeschreven, persoonlijke boodschap. Zij: ''Een presentje. Dit werk is gewoon leuk. 's Zomers drukker de gasten, in deze periode hebben we wat meer tijd.'' Zoals voor die smakelijk lunch en een glas bubbels waarmee Jong uitdrukking geeft aan zijn dankbaarheid.