Schermutselingen op de camping
Kamperen kan flink uit de hand lopen, zo bleek zaterdagavond in De Wielewaal, waar de Vereniging van Oud-Leerlingen het blijspel ''t Is bingo op de camping'' opvoerde. Drankmisbruik, overspel, verdwijntrucs met een cavia, hooglopende ruzies, allemaal zaken die je niet direct met een ontspannen kampeervakantie associeert.
Maar het gebeurde wel, daar op die camping, ontsproten aan het brein van schrijfster Evelien Evers. Plaats van handeling was niet het erf van hoofdrolspeler Kees Zijm, zelf kampeerboer aan de Fonteinsweg, maar op toneel. Dat was door de Oud-Leerlingen omgetoverd tot een werkelijk prachtig campingdecor. Compleet gemaakt met het geluid van tsjilpende vogeltjes en voor wat extra sfeer zelfs een vleugje Hollandse smartlappen. Er waren ook kampeerders. Zoals Jos, de mopperkont die er met echtgenote Ina was neergestreken. Zij volop genietend van de rust, de omgeving, even weg van huis. Maar hem kon het allemaal niet bekoren, een azijnpisser bij wie onze nationaal brombeer Maarten van Rossum nog een vrolijke noot is. Niks deugde en zijn ergernis werd nog groter toen in de caravan tegenover hem twee dames neerstreken, duidelijk een stelletje. Liefkozend naar elkaar en naar hun troetelcavia Herman, het beestje dat een cruciale rol in het stuk speelt. Het John Lanting-gehalte steeg toen een derde stel zich aandiende. Jos en Ina waren net weg, maar de sleutels zaten nog in de caravan. Het stel liet zich pardoes opsluiten in de caravan, de bevrijding door de buurman leverde een hilarisch tafereel op. De chaos was compleet toen stel nummer vier op de proppen kwam, zo kwam en ging een diversiteit aan personages, met als gevolg een opeenvolging van knotsgekke verwikkelingen, wat sterk op de lachspieren werkte van de volle zaal.
Met een hoofdrol voor Kees Zijm, een oude rot bij de Oud-Leerlingen, die in de huid kroop van een brombeer die werkelijk niets met kamperen heeft. Alle goede bedoelingen van zijn echtgenote ten spijt, kan ook zij geen goed doen. Maar als het er op aan komt, dan loopt hij gehoorzaam achter haar aan. Zeer herkenbaar, ten minste één stel in de zaal zag zich zo wel terug op de camping. Debora Singer had de ondankbare rol van zijn toneelechtgenote. Schijnbaar onbewogen hoorde ze het gemopper aan, ze bleef onverstoorbaar haar nagels vijlen, de twee vulden elkaar mooi aan. Hun lesbische overburen Hetty en Gemma werden gespeeld door twee debutanten. Francien Dijt en Marjolein Duinmaijer waren in korte tijd klaargestoomd voor het acteerwerk. Francien was door de grime flink onder handen genomen. Met piercing, zwaar opgemaakt, tatoeages en tuinbroek gaf ze fraai gestalte aan de meest dominante van het stel. Marjolein speelde met overtuiging haar frêle vriendin, bezorgd om haar oogappeltje Herman de cavia. Ingrid Smidt verscheen ten tonele als de veel te jong geklede Janneke, die een innige relatie met de fles onderhoudt. Een groot deel van haar rol hing ze laveloos over tafel, ook geen geringe prestatie. Met Bastiaan-Willem Witte als bescheiden toneelechtgenoot. In korte broek, op sandalen en met lange sokken aan ook fraai getypeerd. Een heel ander karakter zoals Richard van Triet de asociale Cor neerzette. Bier slurpend, grof, met ADO-petje en Haginees accent, vermakelijk om te zien. Kim Appelman ten slotte als het domme blonde sloofje dat zich door hem als een voetveeg liet behandelen, maar dat uitgroeit tot een sterk karakter dat haar ontrouwe man de deur wijst. Ten slotte Herman, de cavia. Die had het zwaar te verduren, net als de vogel. De Dierenpartij kwam duidelijk niet in het stuk voor.
De vele lachsalvo's in de zaal waren een pluim op de hoed van de acteurs en van regisseur Corrie Poot. Maar ook voor souffleuse Nel Witte. Met die opmerking dat ondanks haar omfloerste fluisteringen het niet alle acteurs lukte altijd de vaart er in te houden. Kniesoor die daar op let, het deed allemaal weinig afbreuk aan het vrolijke avondje. De grime was zichtbaar in goede handen van Juul Swarthoff, wat ook gold voor haarstilisten Mariska Betsema en Hennie Eelman. Paul Eveleens was de man aan de knoppen, licht en geluid waren prima verzorgd. Volgende week opgevoerd voor Ons Belang in Den Hoorn.