Failliet
Ik was vandaag in de V&D. De winkel die door faillissement nu megakortingen heeft. Dat is natuurlijk altijd wel mooi meegenomen. En wat klink ik onwijs Nederlands als ik dat zo zeg. Eenmaal binnen zag ik dat ik niet de enige onwijze Nederlander was. Zo druk was het. Ironisch genoeg dacht ik: "De V&D had veel eerder failliet moeten gaan, dan hadden ze nog wat klanten gehad." Ik liep zo even rond en zag bij elk schap mensen staan. Zelf zocht ik wat sieraden. Door de korting zou ik toch weer meer gaan kopen dan ik eigenlijk nodig had (nu klink ik onwijs als een vrouw). Terwijl ik voor de rij voor de kassa stond zag ik een oude vrouw die een diefstalpoging deed. Ik zag niet dat ze haar zakken vulde. Wel hoe het alarm afging en ze gelijk naar de bewaker begon te roepen dat ze door deze grap haar tram zou missen. De bewaker viste daarna uit haar zak een paar sokken met de beveiliging er nog aan. Betrapt. Zulke kortingen en dan nog gaan stelen. Ik schoof wat vooruit in de rij en keek lang naar de verkoopster. Ze zag er niet gelukkig uit. Dat is eigenlijk ook wel logisch. Misschien is ze al jaren werkzaam voor het warenhuis en ineens in je laatste maanden, terwijl je al weet dat je binnenkort nieuw werk moet gaan zoeken, krijg je de grootste drukte uit je leven. En niemand die echt medelevend met je is. Zo had de vrouw voor mij een sjaaltje in haar hand. Ze wilde het sjaaltje kopen. "Dit is toch met korting, mevrouw? Hij hing aan de rekken met SALE daarbovenop." De vrouw was even vergeten misschien dat er in de hele winkel geen ander woord te lezen was dan SALE. De kassadame scant het item en vermeldt dat er op dat product helaas geen korting zit. De vrouw die de sjaal wilde kopen sputterde nog: "Maar hij hing echt bij de sale.." Uiteindelijk heeft de vrouw de sjaal toch maar gekocht. Zowel kassadame als klant ongelukkig. Ik rekende snel mijn artikelen af, deed zo aardig als ik kon tegen de verkoopster en bedacht bij mezelf: "mocht ik ooit een winkel beginnen en ik krijg het er niet zo druk, dan doe ik gewoon net alsof ik bijna failliet ben."
Katja Schraag