Anders bekeken
Staal met een story
Ik ben de kerstspullen aan het opruimen, alles weer terug naar zolder. Jonge, jonge, een mens verzamelt wat in zijn leven. Het jonge gezin draai ik weer in wat oude kranten, zorgvuldig in een bananendoos. Bewaren, sparen tot volgend jaar. Ik kocht de houten beeldjes toen ik nog thuis woonde, er is heel wat over heen en weer gesteggeld, het was namelijk niet gebruikelijk in gereformeerde gezinnen dat de kerststal onder de boom stond. Maar ik mocht met de buurmeisjes mee naar de roemse kerk, waar een grote kerststal, gebrandschilderde ramen, het Mariabeeld voor altijd mijn hart veroverden.
Op de doos staat met grote viltstift geschreven: "uitzet Jozien kerst". Ik moet lachen, het woord uitzet is uit de tijd. De jeugd is niet zoals toen jaren aan het verzamelen, ze doen het op hun manier, ook goed. Toch had het wel wat, ik weet nog goed dat ik een braadpan vroeg voor mijn verjaardag. Mijn vader ging zich ermee bemoeien, samen naar toen nog Bob Bakker in de Weverstraat. Mijn vader kocht alle zaterdagen een kilo magere runderlappen bij de gebroeders Ran in de Kogerstraat, bij de koffie kreeg mijn moeder haar huishoudgeld en de zak stooflappen, en die moesten secuur klaargemaakt worden. Ik heb nog het blikje waar ze de kruidnagelen en laurierblaadjes in bewaarde. Mijn vader had verstand van de braadpan en het vlees, reken maar. "Is deze niet te zwaar? Is het gietijzer?" Mijn vader in gesprek met Ferry Zwanenburg. De altijd energieke enthousiaste Hoornder huishoud- en ijzerwarenspecialist verzekerde mijn vader dat dit een braadpan was voor het leven. Hij heeft zoals in heel veel dingen gelijk gekregen. Mijn mobiel gaat: "De test is goed gegaan ma." Schoonzoon appt, hij is aan het solliciteren op Texel. Ik ben blij, na jaren studeren aan de overkant lonken de roots en de natuur de jeugd weer naar ons eiland. Woonruimte, banen zoeken, ijzer smeden, het vuur uit je sloffen lopen, heerlijk ik proef de energie van de toekomst. Het valt niet mee, maar dat geeft niet, wat je met moeite en tijd verovert heeft meerwaarde. Met de koffie lees ik in de krant, onder de kop Smaakvol van expert Wouter Klootwijk een artikel over koken met oud ijzer. Het gaat over een firma Combekk die van een mengsel van oud ijzer waaronder staal van versleten treinrails pannen heeft gegoten. Ik bekijk hun website en een filmpje en zie een Ferry Zwanenburg anno 2016 op een motor, op weg in geruit overhemd en hip baardje, om zijn vrienden en toekomstige klanten over te halen dit lekkers uit die magistrale pan te proeven en te kopen voor het leven. In een opwelling bestel ik de mooie pan, voor alle stellen, gietijzer wat een leven lang meegaat. De jeugd onder de pannen, mooier en smaakvoller is er toch niet in het nieuwe jaar.
Jozien