Scannen
In de kerstvakantie was ik met mijn oma in de Hermitage in Amsterdam. In de Hermitage kan je kiezen voor een multimediatour. Doe je dat, dan krijg je een koptelefoon en een soort 'kastje' waarmee je een code kan scannen. Op je kastje krijg je dan beeld- en geluidsmateriaal dat bij een schilderij of ander kunstobject hoort. Kijk, daar kan ik eigenlijk wel om lachen. Een multimediatour is namelijk heel modern. De gemiddelde leeftijd van de bezoekers in de Hermitage is 80. Dat is vragen om moeilijkheden. Ik zag twee vrouwen van een bepaalde leeftijd rondlopen met een multimediatour. De vrouw komt een scan-punt tegen en begint druk te scannen. Het scannen lukt niet. Mevrouw besluit haar vriendin te roepen. Samen proberen ze te scannen. Ik zit dit alles met lede ogen aan te kijken, want ik weet al 5 minuten dat ze druk staan te scannen bij een brandmelder. En dat werkt niet. Net op het moment dat ik dit wil gaan zeggen hebben de vrouwen het door. Ze beginnen eerst keihard te lachen om daarna snel om zich heen te kijken of iemand ze gezien heeft. Ik draai me snel weg en doe alsof ik van niks afwist. Later kwam ik de vrouwen weer tegen, trots, scannend. Bij de uitgang kom ik weer een geval oude mensen en moderne technologie tegen. Een vrouw moet haar ticket scannen om naar een andere zaal te mogen. Ze scant het poortje en ik zie de deur opengaan. Naast haar. De vrouw heeft dat niet door. Ze staat stil en scant nog een keer. Nu gaat er helemaal geen poortje meer open. Een vrouw naast haar vertelt dat ze voor het verkeerde poortje staat. De oude vrouw wil niet naar haar luisteren en gaat ongestoord verder. Nog erger, eigenwijs zijn en niet goed met moderne technologie zijn. Ik weet niet hoe het is afgelopen met haar. Misschien staat ze daar nu nog.. Aan het eind van de middag gaan oma en ik met onze OV-kaart de metro in. Dat ging natuurlijk ook helemaal fout. Oma staat nu ook nog voor het poortje van metro. Nee, grapje. Het ging heel goed. Oma bewees me die dag dat oudere mensen ook best goed met moderne technologie om kunnen gaan.
Katja Schraag