Woelmuis
Cel
Het zijn dappere meiden, die Chinook en Annet. Ze lieten zich opsluiten in een Nederlandse cel, en dat was bijzonder leerzaam. Ze wilden weten of het gevang zoiets als een hotel is. De geleden ontberingen bestonden uit gesnurk, geen telefoon, een dunne leesmap en kneiterharde doperwtjes. Het is niet zo waarschijnlijk, maar toch wel denkbaar dat je zulke onaangenaamheden in een Texels hotel meemaakt. Maar vooral het gebrek aan vrijheid hakte er in bij de twee meiden, en dat is natuurlijk het grote verschil met een hotel. Verder waren ze opvallend positief: gewone dingen bewust doen, genieten van een kopje thee, het belang van een menselijke behandeling. De jongedames hadden de ervaring niet willen missen, en ze zijn anders gaan denken over celstraffen. Ik weet niet of een dag in de cel in de opleiding voor strafrechter zit. Mocht dat niet zo zijn dan is dat een groot gemis. Ik wil berecht worden door Chinook en Annet als ik er gloeiend bij ben. Gelukkig nieuwjaar!
Woelmuis