Wat ik zeggen wou
Beheer Krimbos
Bij de vele dingen waar ik geen of weinig verstand van heb behoort bosbeheer. Vandaar dat ik ik mezelf tot kalmte maande toen ik zag hoe officiële mannen op futuristische sloopmachines een spoor van vernieling trokken door het bij wandelaars en fietsers geliefde Durper Krimbos.
Wat gingen ze te keer, die slopers. Stille paden, die tot voor kort alleen maar vertrapt werden door ruiters die de weg naar de ruiterpaden abusievelijk of expresselijk meden, werden genadeloos aangepakt. Een fietspad werd van de ene dag op de andere een tweebaansweg. Bospercelen langs sloten werden zonder pardon weggehakt. Bosbeheer, dacht ik, als ik over de door rupsbandverkeer achtergelaten struikelpaden liep. Bosbeheer op z'n Texels. Maar ik had het mis, besefte ik, toen ik in de Volkskrant een ingezonden Brief van de dag las, waarin een lezer uit Rhenen zich druk maakte over 'ongekende vernielingen' en 'mooie bospaadjes' die 'veranderd waren in brede bemodderde boswegen, door aanvoer van groot materieel en afvoer van tonnen hout'. Het is dus kennelijk overal zo. Steeds grotere machines raggen er als die buitenaardse vernietigingstuigen van de 3 D film Avatar op los en aan de knoppen zitten bosbeheerders. Blij dat het mijn vak niet is.
Jan Heemskerk, De Cockdorp