Achter de schermen
Lichtpuntjes
''Is dat alweer vijf jaar geleden?'' De loodgieter die van de week bij mij aan het werk was, kon het nauwelijks geloven. De verbouwing waarvoor hij er eerder was, kon toch niet langer dan een paar jaar geleden zijn. Ik moest nog net niet de bouwtekening erbij halen om het te bewijzen. Om maar weer eens aan te geven: tijd vliegt. Kijken we terug, zoals het blad van de Historische Vereniging laatst met die prachtige nostalgische verhalen van Texelaars over hun kindertijd, of blikken we vooruit? Nieuwe ontwikkelingen komen op ons af, steeds sneller en vaker. Hoe gaan we er mee om? Gaan we er in mee, verzetten we ons er tegen, of lopen we voorop? In de Texelhopper waarmee ik vorige week naar het station reisde, hoefde ik zelf niet over het onderwerp te beginnen. Een nieuwe ontwikkeling die veel stof deed opwaaien. Het gesprek ging naadloos over op de duisternis en licht(punt)jes op de rotondes en kruisingen. Bij het station waren we er nog niet over uitgepraat. Nieuwe ontwikkelingen. Iedereen heeft er wel een mening over en lang niet altijd positief.
Maar ik vertik het om hier een te gaan zitten kniezen. Laten we het eens over het goede nieuws van 2015 hebben, de echte lichtpuntjes. Mijn collega's Jeroen en Job schoten mij te hulp. ''We krijgen een nieuwe burgemeester.'' Of dat echt goed nieuws is, merken we te zijner tijd. Maar Francine heeft een andere baan en hoeft zich dus niet te vervelen. We krijgen ook een nieuwe boot, op Youtube zagen we bijna live hoe de Texelstroom in Spanje in het water gleed. Die boot is hard nodig, want het aantal passagiers stijgt met sprongen. Goed nieuws voor de toeristische sector, al moet TESO in 2016 wel met een zesde vaarploeg aan de gang. Meer gasten, die ook meer spenderen in winkels en detailhandel. Als dat geen goed nieuws is. Ook de visserij doet het beter, lagere brandstofprijzen en hogere opbrengsten. Over die op handen zijnde aanlandingsplicht praat ik hier niet, we zouden het positief houden. Nee, dan de schapenfokkers. Die verkochten vierhonderd ooien en rammen aan Wit-Rusland. Als dat geen lichtpuntje is. De boeren doen het volgens mij niet slecht. En 2015 was het jaar van 600 jaar stad. Nu geen scepsis, ik heb best mooie dingen voorbij zien komen, bijzondere staaltjes van gemeenschapszin. Dat moeten ze over vijftig jaar nog maar zien te evenaren. Stift, ons toeristisch investeringsfonds, heeft een nieuw bestuur en nieuwe koers uitgestippeld. Na gebakkelei gloort weer licht aan het eind van de tunnel.
Wellicht dat het fonds ook bijdraagt aan het muziekpodium in de Wezentuin. Vanuit onze nieuwe stek in het Polderhuis volgen we het van dichtbij. Net als de wederopbouw van de Groeneplaats. De economie draait weer als een tierelier, bouwbedrijven zie ik overal druk in de weer, hotels en andere logiesbedrijven bouwen en ontwikkelen en de waarde van de huizen zit weer in de lift. Ook op het gebied van sport de nodige lichtpuntjes. SV De Koog promoveerde, de zaalvoetballers gingen naar eerste divsie en Texel'94 heeft eindelijk een kunstgrasveld. Larissa Klaassen won het NK op de baan, mountainbikster Denise Betsema de Rabotop Noord-Holland en collega Jeroen volbracht de tien kilometer op de Halve Marathon. Bravo! Willem Rommets en Wessel van Hengel fietsten zelfs 1400 kilometer voor het Tesselhuus. In het Nationaal Park ben ik nog geen elanden en wisenten tegen gekomen, maar of dat goed nieuws is... Wel dat onze meierblis en Ouwe Sunderklaas zijn verheven tot immaterieel erfgoed. In dat rijtje past ook onze gastvrijheid, te beginnen jegens de 119 vluchtelingen. Het zou met niet verbazen als ze Texel ervaren als een warm bad dat ze nooit meer vergeten.
2015, een jaar waarin het glas half vol is. Proost! Dat ook 2016 een jaar wordt met veel lichtpuntjes.
Gerard Timmerman