Wodka met nekhaar 'dolle Stolk'
Hoe maak je een vlakke Texelse wodka een beetje kruidiger? Twee speulers in De Cocksdorp, verkleed als wodkastokers Jaco Spek en Kees Groenewoud, weten het wel. In een grote ketel die van huiskamer naar huiskamer wordt gereden, gaan achtereenvolgens de 'nekharen van een dolle Stolk', 'de opgekropte woede van een Saal', een snufje van de geïmpregneerde kast van Trix Dros en wat schraapsel van de stamtafel van Maarten Boon. Als dat geen kruidige wodka oplevert...
De Cocksdorp kende zaterdagavond met 24 voorstellingen bij de volwassenen (72 speulers) een goede opkomst. Het was één voorstelling minder dan een jaar geleden. Een goede ontwikkeling was dat er bij de volwassenen veel jongere speulers waren. De jeugd kende negen voorstellingen met 21 kinderen. Dat waren er negen minder dan een jaar geleden. Het niveau leed er niet onder. Zowel bij de jeugd als de volwassenen waren het goede en leuke voorstellingen waarbij veel gelachen werd. De nieuwe Texelse wodka die bij Arnold Langeveld wordt gestookt, kwam meermalen voorbij, evenals de nieuwe verlichting op de Postweg, de vitrines die in de Kikkertstraat moeten komen, het waterplein, vogelaar Klaas de Jong die 'In de ban van de condor' won (tijdens het speulen vertaald naar 'in de pan met die condor') en het Texelse Monopoly. Dat laatste werd vertaald naar een Durper kwartet waarbij de speulers op tactische wijze een serie wegmisbruikende Cocksdorpers, minder geslaagde ondernemers en begeerde vrijgezellen de revue lieten passeren. Er werd redelijk veel gezongen, de aankleding zag er goed uit en diverse groepen hadden ook veel werk van de attributen gemaakt. Zo had een groep een Afrikaans vogelrestaurant gebouwd en een andere groep kwam met een tweepersoons drone de huiskamers binnen. Gespeuld werd hoe vogelaar Mark Plomp daarmee de vogelsafari's van De Jong probeerde te overtreffen. De drone eindigde echter jammerlijk tegen de vuurtoren. Martijn van der Linde werd op ludieke wijze op de hak genomen door vier dames die elk als 'Martijn van der Linde' vertelden hoe geweldig hij op diverse fronten was, waarna in koor het lied "Het is moeilijk bescheiden te blijven" werd ingezet. Het was zoals het hoort met Ouwe Sunderklaas: pittig en langs de rand zonder beledigend te worden.