Tien over Tessel
Ouwe Sunder
Zelf heb ik niet zo veel met Ouwe Sund, maar van wat ik me herinner en van wat ik om me heen mee krijg, is het wel een echt Texels feest. Terwijl de rest van Nederland nog snoept van resten chocoladeletters en speculaas en kerstmuziek al op diverse radiostations te horen is, maken de Texelaars zich op voor Ouwe Sund. Enkelingen en groepen bereiden zich voor op het speulen. Weken, zo niet maanden, van tevoren wordt bedacht wat er gespeuld gaat worden en hoe dat aangepakt wordt. Kostuums, decors, teksten, oefenen…, veel speulers hebben al grote lol vooraf. En tot op het laatste moment worden er onderwerpen als vanzelf aangedragen: Skarrelen in Strend, Ouwe Sund en Meierblis als Cultureel Erfgoed, verlichtingsplan, Sinterklaas die bijna wegwaait bij de intocht, nieuwe burgemeester, Texel 600 jaar stad, Texelhopper en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ieder dorp viert het op z'n eigen manier, maar de basis is overal hetzelfde: eerst speulen en wel of niet een prijs in ontvangst nemen en dan feesten. Tot in de kleine uurtjes vloeit de alcohol rijkelijk en worden de kroegen, dorpshuizen en andere horecagelegenheden gekleurd door de feestelijke kostuums en verstopte gezichten. Sommige gezichten zijn zo goed verstopt onder een laag schmink, dat je er na drie minuten nog niet achter bent wie er voor je staat. In gedachten ga je iedereen die je kent, of zou kunnen/moeten kennen, na of dat hem of haar kan zijn (en wanneer er al de nodige alcohol is genuttigd, kan het steeds wat langer duren eer je dat rijtje bent afgegaan): broer, zus, neef, nicht, buurman, collega, kennis, vriend van de broer van de schoonzus van je overbuurvrouw (volgt u me nog?). Totdat de persoon in kwestie zichzelf verraadt door een lach, een stem, een houding of een gebaar wat kenmerkelijk is voor hem of haar. Vervolgens wordt er gelachen ("O, ben jij het!"), een kletspraatje gehouden en gaat men ieder weer zijns/haar weegs totdat ze weer een schminkgezicht tegen komen en de radaren weer opnieuw mogen gaan draaien. Wat dus steeds langzamer zal gaan naarmate de avond verstrijkt. Of de schmink blijft uit, wat gelukkig ook voorkomt, waardoor de persoon meteen wordt herkend en het kletsen gelijk kan beginnen. Hoe het ook zij, het is een feest waar menig Texelaar aan deelneemt. Menigeen minus in ieder geval twee, want mijn man en ik geven er niet veel om. En met ons zullen er nog wel een aantal Texelaars zijn die het festijn aan zich voorbij laten gaan. Maar gezien de hoeveelheid (jonge) toeristen die (speciaal) voor dit gebeuren naar ons eiland komen, wel of geen oud-Texelaar, wordt onze afwezigheid goed gecompenseerd. Blijft het zo toch nog aardig in balans…
Tineke Stiehl – Timmer