Drukte
De mens en drukte. De laatste tijd ben ik erop gaan letten hoe mensen reageren in drukte. En hoe komisch en misschien zelfs allemaal wel een tikkeltje hetzelfde kan zijn. Eigenlijk zou deze column ook onder de titel irritaties gebukt kunnen gaan. Ik ervaar het namelijk als irritatie. Niks is eigenlijk irritanter dan een bus aan te zien komen rijden met mensen die zich voordoen als haringen in een tonnetje. En dan heb jij net toevallig drie tassen mee die ook graag met je meewillen in de bus. Dan stap je die bus in en vervolgens zie je twintig mensen kijken alsof ze het in Keulen horen donderen. Jij stapt de bus in met je drie tassen en iedereen staat letterlijk voor de benen. Ben je net twee centimeter verder hangen je tassen nog op het punt waar je vandaan kwam. En dan de typische mens; geïrriteerd en misschien ook wel een tikkeltje agressief over feit dat je ze per ongeluk aanraakt. Of dat ze een tas tegen hun hoofd aan krijgen. Kijk, als ik het nou eens omdraai, heb ik zelf ook geen zin in een tas tegen mijn hoofd. Je kunt nou niet bepaald zeggen dat dat een lekker gevoel is. Maar ik denk toch dat ik ergens de sympathie kan opbrengen om te begrijpen dat deze persoon het ook niet prettig vindt om een overvolle bus in te stappen met drie tassen. Hetzelfde geldt voor de trein. Ik betrap mezelf er ook weleens op dat ik het doe, maar sommige mensen blijven gerust aan de buitenkant van het tweezitje in de trein zitten. Waar jij vervolgens, weer met je drie tassen, een soort van overheen moet springen om aan de binnenkant te gaan zitten. Als je zit heb je je stapel tassen ook nog over je heen, omdat de ruimte echter wat beperkt is aan de binnenkant. En dan raakt de persoon aan de buitenkant vaak ook nog geïrriteerd, dat jij met al die bagage persé aan de binnenkant moet zitten. Waar gaat het mis? Al met al kan ik uit mijn ervaringen wel concluderen dat men niet zo van drukte houdt. Drukte houdt automatisch meer lichamelijk contact in. En dat is nou net waar wij niet zo van houden met een vreemde. En diep vanbinnen deel ik net als iedereen deze mening hoor. Maar soms is een beetje acceptatie toch fijn als je weer met drie tassen in een overvolle bus stapt.
Emily Westdorp