Een mens lijdt dikwijls het meest…..
Kapotte vlaggetjes, een verregende pietenmuts en een over de kop gewaaide paraplu kom ik tegen als ik de trap van het havenhoofd oploop. Diep in mijn jas, capuchon over de kop. Brrr, het is koud en slechte berichtgeving maakt me nog kouder. Vanmorgen vroeg botste er een grote Noorse tanker de Stafjord op de Tx29 , om half 6, aarde donker, met een dikke bries, een allemachtige dreun op de stalen punt en hekwerk bij de mannen. De schrik is groot, iedereen was gelukkig net het dek af, en er werd geen water gemaakt. Maar je moet er niet aan denken wat er was gebeurd als het schip in het midden getroffen was. Een tuig verspeeld, ja materiële scha is er altijd, maar die is overkomelijk. 's Nachts liggen we te praten, manlief lijkt de stoerste man van de wereld, hij is groot en beresterk, maar het hart is verdrietig en geschokt, de verantwoording is groot, en de zee laat dan zijn gevaarlijkste kanten zien.
Ik heb chocolademelk ingeslagen voor de Sinterklaas, en duik in mijn duster naar beneden. Een paar bekers zijn gauw warm gemaakt, en zo zitten we midden in de nacht in de kussens in bed. Hoe vaak kun je zeggen dat je er zonder kleerscheuren vanaf komt? Afgelopen zondag bezochten we de Kuip, Feyenoord tegen Twente, het was een mooie wedstrijd, maar vooraf kreeg ik een raar gevoel, iedereen werd terdege gefouilleerd, ik moest apart in een rij , alles werd bekeken, inhoud tas, mijn jas, overal gevoeld. Vervelende gewaarwording. Als we op de stoelen zitten hoor ik Twents naast me praten. "Ook dat nog", denk ik, "nee he." Luchtig probeer ik :"Erik Hulsebosch ook in the house? Was de uittribune uitverkocht?" Hij kijkt me vragend aan, waarop ik gauw antwoord: "Geeft niets hoor, als je maar niet te hard juicht hier." De kale man met zwarte pet begint te lachen, en antwoord op z'n Twents: "Ni, we sien echte fans hoor, maok je nie druk." Het wordt een mooie wedstrijd. Bij het eerste doelpunt, ga ik voorzichtig staan en houd me in met juichen, maar tot m'n verbazing, schiet de man ook omhoog en stoot me aan: "Das gauw, mooie goal!" "Zeker, zeker", knik ik hem lachend toe en haal mijn net gekochte sjaal voor de dag en zwaai opgelucht in de rondte. Het leven heeft soms rare wendingen. Een mens lijdt dikwijls het meest voor het lijden wat hij vreest. Het staat mooi geschreven op een oud schilderijtje bij dokter Waverijn.
Manlief weet na noodreparatie het tuig na vijf uur stomen toch weer te vinden en komt zichtbaar opgelucht met de mannen weer terug in de haven. Er is een hoop werk aan de winkel maar dat kan goed komen. Ik pak de telefoon en bel de Goede Doelen Sint. "Het is druk Jozien, de agenda is vol, alleen de vierde nog een plekje op de middag." Laat ik die nou net in gedachten hebben….
Jozien