Samen schouders onder de zorg
Peter Bakker. Een jaar of dertig zat hij in de politiek, meerdere termijnen als wethouder. Ook nadat hij op z'n 52ste werd getroffen door een herseninfarct. Politiek nu alleen nog op de achtergrond, maar ondanks lichamelijk ongemak maatschappelijk wel actief.
En dan specifiek op het terrein van zorg en welzijn, thema's die hem aan het hart gaan. Hij zit als penningmeester in het bestuur van Texels Welzijn. En vanuit die functie zit hij ook in de stuurgroep van zorgcoöperatie Texel Samen Beter. ''We onderzoeken onder meer wat de zorgvragen zijn. Voor nu en in de toekomst. En dan bedoel ik niet zozeer de zorg die je nodig hebt als je een been breekt, de zorg die je voor dat soort incidenten nodig hebt is moeilijk naar het eiland te halen. Waar ik meer op doel is de zorg en woonbehoefte die samenhangt met de vergrijzing. Dat werkt van twee kanten. We worden steeds ouder en dat vraagt meer zorg, maar de mensen blijven ook steeds langer zelfstandig thuis wonen. Dat vraagt fysieke aanpassingen van je huis, zoals een traplift of liever nog een gelijkvloerse woning. Of hulp of begeleiding. Maar als mensen desondanks door lichamelijk ongemak of toenemende dementie niet meer zelfstandig kunnen wonen, dan een plekje in het verpleeghuis. Maar dat is lang niet altijd gegarandeerd. Je ziet nu al dat Texelaars naar een verpleeghuis in Schagen, Bergen, Alkmaar of elders moeten. Je wil er niet aan denken dat dit je op je oude dag overkomt. Je wilt dichtbij je familie zijn, op een bekend plekkie. Maar dan moet er wel iets gebeuren. Dat krijg je natuurlijk niet alleen voor elkaar. Daarvoor heb je meer partijen nodig. In de stuurgroep van Texel Samen Beter zit ik onder meer aan tafel met mensen uit de zorg en van de zorgverzekeraar. Want als je met de toekomstige verpleeghuishulp aan de slag wilt, dan heb je bijvoorbeeld met een grote speler als zorgverzekeraar VGZ te maken. Zij kijken steeds meer naar regionalisering van de zorgbehoefte. Als het om zorg gaat ben je op Texel al snel in het nadeel, maar de eilandpositie kan ook een voordeel zijn. Als je in Wieringerwerf woont, dan is een verpleeghuis in Schagen of Anna Paulowna redelijk dichtbij, maar wij moeten altijd nog het Marsdiep over. Die geïsoleerde positie kunnen we misschien uitbuiten.'' Ook in de zorg laat de wet van de grote getallen zich steeds meer gelden en zorgverzekeraars proberen elkaar af te troeven met polissen die elkaar in prijs beconcurreren. ''Jij en ik hebben geen kraampakket meer nodig en wie een kunstgebit heeft, kan de tandarts er wel uitgooien. En daarmee geld besparen. Maar dat uitkleden van de van de polis ondergraaft de solidariteitsgedachte. Ik heb geen kraamhulp nodig, maar wel fysiotherapie. Maar om daar op te gaan selecteren. Het gaat er ook om dat je omziet naar elkaar. Met elkaar kun je de gemeenschap in stand houden. Dat is de basisgedachten achter de Texel Samen Beter en de Texelpolis: met elkaar. Samen de schouders onder de zorg, maar ook een lift geven aan die dorpsgenoot die zelf geen auto kan rijden, maar wel boodschappen nodig heeft. Als stuurgroep proberen we inhoud te geven aan de polis. Hoe houden we ons dorp, ons eiland leefbaar. Dat gaat verder dan alleen de school of de winkel. Als die er niet meer zouden zijn, wat zijn dan de verbindende factoren in een dorp. Waar liggen de behoeften? Dat kunnen heel simpele dingen zijn. Als jij naar Den Burg gaat, neem dan bijvoorbeeld die buurman mee. Als je samen wilt leven, dan moet je daar ook wat voor doen. Ik heb een jaar of acht geleden een herseninfarct gehad. Ik weet me nog aardig te redden. Ik wil graag actief zijn, maar je moet mij niet aan de schop zetten om de grond te spitten. Wat ik kan is besturen, en zo kan ik toch wat terugdoen. Het is leuk en nuttig. We voeren bijvoorbeeld een paar keer per jaar overleg met de wethouder van Welzijn en het Sociaal Team van de gemeente, waarbij we allerlei zaken bespreken. Texelse Welzijn is een organisatie met circa 200 vrijwilligers. Ze brengen warme maaltijden rond en verrichten allerlei ander nuttig werk. Ze komen bij de mensen en zijn onze ogen en oren. Want bij zo'n bezoek kijken ze ook even naar binnen. Belangrijk is ook de vraag: als iemand niet meer zelf kan koken, wat zit daar achter? Wat kan met een vrijwilliger worden opgelost en waarvoor moet je doorverwijzen. Dan kom je bij Sociaal Team Texel, waarmee Texels Welzijn samenwerkt. Zo'n samenwerking moet groeien. Dat is zoeken, zoals met veel zaken over onze toekomstige zorg. Texel Samen Beter probeert daar een rol in te spelen. Door overleg met instanties, maar ook door met de Texelaars te praten over toekomstige zorgvragen. Hoe meer mensen lid zijn, hoe groter de invloed.''