"Het gaat om de gast bij Hospice Texel"
"Je moet jezelf geven, maar jezelf niet op de voorgrond plaatsen. De ene gast wil dat je aanschuift en mee-eet, met hem praat of even een hand vasthoudt, terwijl een ander meer een faciliterende rol van je wil."
Aan het woord is Ada van Lee (58), zij is één van de vele vrijwilligers van Hospice Texel dat in juni haar deuren opende. Maar wat drijft iemand om vrijwilliger te worden bij een hospice? Het is toch een enorm zware taak? "Dat is een vraag die ik vaak krijg. Maar ik vind het ook een mooie fase. De gasten staan aan het einde van hun leven en zijn vaak zachter geworden. Onze taak is om de gasten een zo prettig mogelijk verblijf te geven. Ik denk dat mensen die hier vrijwilliger worden allemaal iets hebben meegemaakt, waardoor ze graag iets terug willen doen voor de maatschappij. Ik heb zelf altijd in de zorg gewerkt. Voor mij is dit vrijwilligerswerk een roeping. Ik zou hier wel altijd willen zijn, maar je moet ook afstand kunnen nemen en ruimte houden voor andere dingen." Met haar jarenlange ervaring in de zorg, kent zij het klappen van de zweep. "Dat scheelt inderdaad, maar is zeker geen voorwaarde. Vrijwilligers die geen achtergrond in de zorg hebben werken zo veel mogelijk samen met iemand die dat wel heeft. Het verzorgen van mensen is zeker aan het begin erg spannend, je komt namelijk heel dichtbij mensen. Vanaf de start begeleiden we dan ook de nieuwe vrijwilligers in dit proces. Daarnaast kunnen wij altijd terugvallen op de wijkteams van Omring. Maar de ervaring komt niet alleen van pas bij de lichamelijke verzorging. Je moet de wensen van de gasten aanvoelen en ook dat is iets dat je uit ervaring leert. "Wat de leeftijd van iemand ook is, de meeste mensen zijn bang voor de dood. Het belangrijkste is dat je iemand hier nooit op tegenspreekt. Je kunt niet meer doen dan proberen de persoon gerust te stellen. Mensen komen hier om te sterven, maar dat maakt ze niet anders dan jij of ik. Het blijven gewoon mensen en je wilt ze een mooie afsluiting geven in een huiselijke omgeving. Daar is ook alles op ingericht hier." Maar al is Ada zo door de wol geverfd, van het werken op de automatische piloot is geen sprake. "Dat kan ook niet. Je moet er voor de mensen zijn, oprecht betrokken zijn. Niet alleen voor de gast, ook voor de familie is het een zware en emotionele tijd. Wanneer er veel familie is, verandert je rol. Je bent dan op een andere manier aanwezig en zorgt bijvoorbeeld voor de koffie. Je moet ervoor zorgen dat de gast en de familie het vertrouwen voelt. Al kun je maar een klein beetje bijdragen aan dat proces, dan is het al de moeite waard." Het gaat tenslotte om de gast. Op dit moment heeft Hospice Texel zo'n vijftig vrijwilligers. "Dat is een mooie groep, maar meer zijn erg welkom. Iedere dag zijn er vier 'shiften' van twee personen. Dat maakt al acht vrijwilligers per dag en dus 56 per week. Je hebt te maken met vrijwilligerswerk, veel van ons hebben daarnaast gewoon hun baan. Sommige vrijwilligers kunnen alleen een dagdeel in de week of alleen in het weekend. Maar als er gasten zijn, moeten er altijd vrijwilligers zijn", legt Ada uit. Nieuwe vrijwilligers krijgen een gedegen training en gaan dus goed voorbereid aan de slag. "Je helpt mensen de laatste fase van hun leven zo dragelijk mogelijk te maken. Dat is prachtig werk", besluit Ada. Mensen die interesse hebben in vrijwilligerswerk bij Hospice Texel kunnen mailen met tanja.terpstra@hospicetexel.nl. of bellen naar de hospice, telefoon 0222-728132. Begin volgend jaar is er een kennismakingsbijeenkomst voor nieuwe vrijwilligers.