Moord en doodslag bij Amateurtje
Moord en doodslag in De Wielewaal, waar 't Amateurtje zaterdagavond de komische thriller ''Het Manuscript'' opvoerde. Een stuk met verrassende wendingen, acteurs die anders dan anders speelden, met humor maar een bitter einde.
Bij 't Amateurtje denk je al snel aan kluchten, stukken waarbij vooral de lach centraal staat. Maar deze thriller van Jo Snoeren had een serieuze ondertoon. Plaats van handeling is de huiskamer van de eigenaars van een veevoederfabriek. In rouw, want de echtgenote van de heer des huizes en zijn vader, de man van zijn moeder, zijn bij een verkeersongeval omgekomen. De moeder, tevens oma, doet haar bijnaam ''De Generaal'' eer aan, ze regeert met harde hand. De huishoudster doet veel meer dan schoonmaken. De buurjongen heeft een oogje op de (klein)dochter en wringt zich in allerlei bochten om dichtbij haar te zijn. Dan is er nog de boekhoudster, creatief met cijfers en het liefje van de heer des huizes. En ten slotte de inspecteur van politie, die komt aanzetten met een manuscript. De schrijver is onbekend, maar is wel goed op de hoogte van wat zich bij het ''verkeersongeval'' heeft afgespeeld. Petra Brans gaf gestalte aan Merel, de vrouw des huize, ofwel ''de legerleiding''. Een controlefreak die alles doet om de touwtjes in handen te houden. Van verdriet over het verlies van haar man is niets te bespeuren, ze heeft haar zoon onder de duim. Een strenge dame, treffend neergezet, lekker bits, kortaf en zeer consequent. Henk Slikker zette zoon Eduard neer als een treurende, zachtaardige goedzak, die geen tegenwicht aan zijn moeder weet te bieden. Maar die er ondertussen een liefdesrelatie met de bedrijfsboekhoudster op na blijkt te houden. Een rol die werd vertolkt door Suzanne Bakker, die als boekhoudster Roos Bloem haar opwachting maakte. In mantelpakje, op hoge hakken, met bril en atachékoffertje een echte kantoorverschijning. Onderdanig naar de ''Generaal'', maar buiten haar gezichtsgeld een ondeugende medewerkster, die goochelt met cijfers om de bedrijfsresultaten mooier te laten lijken dan ze zijn. En een personeelslid dat haar baas Eduard zover heeft gekregen dat hij het dictaat van de ''legerleiding'' om het niet aan te leggen met ondergeschikten aan zijn laars lapt. Stiekem, maar dat is in dit huis meer regel dan uitzondering. De alwetende huishoudster Sara werd gespeeld door Karin Gaasbeek, die deze sloof op indrukwekkende wijze gestalte gaf. Met een natuurlijke flair alsof het haar allemaal geen enkele moeite kostte. Lekker losjes, met een mooie timing - ze hield de gang er lekker in -, met vlijmscherpe opmerkingen en een hoog komisch gehalte. Wat we ook zagen bij Richard Eelman, de buurjongen die we in allerlei uitdossingen over het toneel zagen gaan. Het ene moment als de medisch onderlegde ''herr doctor Von Brandenburg'', het andere als een soepel bewegend tennisidool en ten slotte als het zogenaamde liefje van Eduard, die meer weg heft van travestiet. Verkleedpartijen die maakten dat het stuk heen en weer golfde tussen een thriller en een klucht. Verliefd op Sandra, de dochter, gespeeld door Lisa Zegers. Een verwend nest, lekker losjes neergezet, met de nodige overdrijving. Knap hoe ze met koptelefoon op zit te swingen op de bank. Een serieuze rol dit keer voor Jan Eelman, als inspecteur Charles belast met het oplossen van het mysterie. Geaffecteerd pratend, strak in krijtstreep pak en met een mooie timing, zette hij een geloofwaardige speurneus neer die een zwak heeft voor de weduwe. De inspecteur weet de puzzeltjes in het manuscript in elkaar te passen. De fabriek blijkt een dekmantel voor een grote drugsorganisatie. Eduard staat aan het hoofd van het kartel. Een koele killer die zijn vader en echtgenote heeft vermoord. Met de boekhoudster als handlanger. De huishoudster ontpopt zich als schrijver van het manuscript. Belust op wraak voor haar dochter, gestorven nadat Eduard haar zwanger had gemaakt. Zo kreeg de avond een even criminele als droevige ontknoping. De regie was in handen van Ria Kleinveld, souffleuse Thea Hin hielp acteurs stiltes overwinnen, Iris Baas verzorgde de kapsels, Lotte van de Belt en Ria Kleinveld de grime en Ben Roest verzorgde pistoolschoten en andere geluids- en lichteffecten.