Tien over Tessel
Kleine lichtjes door de straten
Sint Maarten. Een eeuwenoude traditie die nog steeds standhoud. Wanneer ik Wikipedia er op na sla, blijkt dat er over de oorsprong veel wordt gespeculeerd. Volgens de één 'zou het ronddragen van het (heilige) vuur een voorchristelijk vruchtbaarheidsritueel zijn, verspreid over West-Europa. Volgens anderen is het feest door de kerk geïntroduceerd. En weer anderen zijn van mening dat Sint-Maarten een bedelfeest is. Hoe het ook zij, het is een oude traditie die nog steeds elk jaar gevierd wordt. Ik ben opgegroeid in Oosterend en heb leuke herinneringen aan Sint Maarten. Op school een lampion maken en deze thuis trots aan mijn ouders laten zien. Met m'n vader stoeien om het lampje er op een fatsoenlijke manier in te krijgen zodat het ook blijft zitten. En dan met een vriendinnetje op pad. Eerst de 'bekende' mensen zoals familie, vrienden en buren. Dan de 'onbekende' mensen oftewel de andere bewoners van het dorp. Meestal hadden we een vast rondje waarvan een bezoek aan 't Cafeetje (toen al?!) niet mocht ontbreken; daar kregen we namelijk een frikandel of kroket. Eerst ongemakkelijk in een goed bezet café voor een boel mensen zingen en dan genieten van een warme, zeg maar gerust 'hete', verwennerij. Daarna weer verder op pad of, als we 't Cafeetje als laatste bezochten, lekker naar huis. En steeds ging het bij elk huis hetzelfde; zingen, maar tegelijkertijd snel zoeken naar de schaal met snoep. Wat zou het zijn: een lekkere mini-Mars (yes!) of een gezonde mandarijn (hm). Hoe zouden de mensen het toen hebben ervaren dat de aandacht meteen naar die schaal met snoep ging in plaats van de aandacht bij het liedje te houden? Ik denk vanzelfsprekend. Kinderen zijn nu eenmaal gek op snoep en hun doel is vaak om aan het eind van de rit de grootste schaal in huis helemaal vol te hebben. Dat ze daarvoor een liedje moeten zingen, ach, dat is toch zo gepiept? Alhoewel, er zijn zoveel liedjes, welke moet er nu weer gekozen worden? 'Sinte Maarten Mikmak' of toch maar weer 'Elf november'? Nu sta ik in het kleinste dorp van Texel zelf snoep uit te delen en de vele liedjes aan te horen, zowel voor mij bekende als onbekende nummers. Vind ik het jammer dat die blikken naar de snoepschaal gaan? Ach, nee. Het hoort erbij. Zo was ik zelf ook. Ik verstop gewoon de schaal, des te groter is de snoepverrassing. En wat overblijft, snoepen mijn man en ik lekker zelf op. Moeten we alleen wel eerst even een liedje zingen…
Tineke Stiehl - Timmer