Doet ie 't?
Ik ben een geel gevaarte om de tegels mee schoon te spuiten in elkaar aan het schroeven. De gebruiksaanwijzing erbij, nummer 3 moet op plek A, de regenslang aan een koppelstuk en dan de haspel erbovenop draaien en dan nummer 5 op plek 7. De bacosleutel erbij, hoe handig zijn we? Ik kijk op de foto, dat helpt, Wouter, de expert op afvalvervoer komt binnen en vraagt: "Doet ie t?" "Ja dat is de vraag Wout, zullen we de waterkraan buiten eens opendraaien?" Een wonder, het water spuit over de tegels, Wouter springt opzij, het werk kan beginnen. Vol goede moed begin ik als ma Flodder op flinke regenlaarzen aan de klus. "Zeg ik heb je op de film gezien!" Ik kijk op, benieuwd naar deze informatie. Het toeval wil dat de EO deze week aan het filmen is op ons eiland, via via, kwamen ze ook bij mij terecht en raakte ik maandag met een cameraploeg en Kefah de reporter op stap. Een aparte gewaarwording, het fenomeen filmen is maar een heel klein beetje bekend bij ons. Skiënd de berg af met spannende geluiden of manlief filmen als hij een duik neemt in Turkije tussen de vissen. We moeten naderhand altijd erg lachen. Helemaal als hij heel dichtbij voor de camera komt en vraagt: "Doet ie 't?" Ja de ploeg van de EO hoef je niets te vertellen, ze duiken mee je auto in, gaan op knieën bij een patiënt en trotseren de golven in een bootje met Jack Betsema om het Texelgevoel in de Waddenzee mee te maken. En ze laten de camera onophoudelijk snorren. "In de bioscoop draaien ze films van vroeger, echt leuk, je staat erop als klein meisje, bij de intocht van sinterklaas!" Ik stop met spuiten op de tegels."Is het heus waar? Wat leuk, herkende je mij dan?" "Ja heel duidelijk, een rood jasje en een witte muts, je bent niks veranderd." Ik schiet in de lach, grappenmaker, dan zou er nog een carrière op het witte doek voor me zijn weggelegd. Nee ik kijk naar beneden, naar m'n grote prutlaarzen, en voel de natte haren en stukken mos op m'n voorhoofd. De Texelse Doutzen Kroes is een paar generaties jonger en schoner, dat is wel duidelijk! Maar ik besluit wel om heen te gaan en met een boerin uit de polder de beelden van vroeger te bekijken in de cinema. Sinterklaas die aankwam op de prachtige stoomboot vol pakjes en vlaggetjes. Buitelende zwarte pieten met zakken vol pepernoten, en daar stond het paard, de schimmel al klaar. We hielden onze adem in, want sinterklaas was van plan om met z'n grote mantel en kanten jurk "Amerigo" te bestijgen. De mooie zwarte lakschoen met gesp ging in de stijgbeugel, de staf draaide wat in de rondte, het paard maakte wat rare sprongen, ja steigerde zelfs een beetje, de mijter vloog bijna af, maar….."Hij doet 't" Met een flinke hup zat hij in het zadel, en haalden we opgelucht adem: De Sint zwaaide naar ons, en wij zwaaiden terug. Een geweldig gevoel, hoe lang is dat geleden….?
Het lijkt wel 600 jaar…
Jozien