Achter de schermen
Ome Gerard, dus u bent al 25 jaar bij de Texelse Courant. Wat voor mensen werkten er in uw begintijd?
Nou, collega's die nog uit het ''loden tijdperk'' stamden. Loodzetters die in spiegelschrift konden schrijven.
Het Loden Tijdperk, was dat vóór of na de Steentijd? Lijkt me lastig voor lezers, zo'n loden krant in spiegelschrift.
Als zo'n met loden letters gezette pagina klaar was, werd die in de pers gemonteerd en in spiegelbeeld afgedrukt. In de papieren krant stond alles dus weer normaal.
Twee keer in de week zo'n papieren krant. Hoe bleven de Texelaars, zonder website, sociale media, smartphone, etc. in de tussentijd, op de hoogte van het nieuws?
Dat ging van mond-tot-mond. Dan veranderde het onderweg nog wel eens. Mensen lazen dan dinsdag en vrijdag in de krant of hetgeen ze hadden gehoord wel klopte.
Hoe zag de krant er toen uit?
Groot en in zwartwit. Ook de foto's. Die maakten we nog analoog. Dus met fotorolletjes. Die werden in de donkere kamer ontwikkeld en afgedrukt. Vervolgens werden ze van een raster (puntjes) voorzien en daarna werden die, samen met de stukjes, handmatig op de pagina's geplakt. Die bladen gingen dan naar de drukker.
Hoe kwamen jullie toen aan het nieuws?
We gingen elke dag naar het politiebureau, dat toen nog gewoon elke dag open was. Dan las een politieagent uit het rapport voor wat er die dag en nacht allemaal was gebeurd. Van de gestolen fiets tot een inbraak. Heel anders dan nu, vaak horen we weken lang niets uit Alkmaar. De redenatie is onder meer dat lezers zich van al die berichtjes maar onveilig gaan voelen.
Dus ze denken daar dan niet van: een gewaarschuwd mens telt voor twee. Hoe deden jullie dat bij de gemeente?
Als we iets wilden weten, stapten we gewoon het raadhuis binnen en liepen rechtdoor naar de ambtenaar die met het onderwerp bezig was. Die wist het naadje van de kous en dan schreven we er een artikel over. Zo wist ook de wethouder precies wat z'n ambtenaren deden. Hij of zij hoefde alleen de krant te lezen. Nu heb je voorlichters, maar toen hadden we Piet Zoon. Hij was de gemeentesecretaris, maar ook griffier, persvoorlichter en zat vooraan bij de besluitvorming. Natuurlijk moesten burgemeester en wethouders er nog wel even een krabbel onder zetten, maar dat leek meer voor de vorm.
Gerard Timmerman