Merel zing……
Ik loop om half 7 vroeg met Souwtje, het is koud en nog een beetje donker, in het bosje tegenover ons huis zingt een merel. Het klinkt prachtig door de nog stille morgen. Het is de eerste vogel , hij staat nummer 1 in de vogel top 100, vooral door dat zingen. Het bosje is tevens de achtertuin geweest van een patiënt van ons. Ze lag met een bed in de kamer, had graag de deuren open om te genieten van de liederen uit het bos. Ze kreeg een dochter met dezelfde liefde voor vogels, de natuur, ons eiland. Ja de eerste naam was zelfs Tessa vanwege deze eilandliefde. Vorige week zat ik samen met mijn vriendin in het De La Martheater in Amsterdam, de eerste klanken van het lied "merel zing" bracht ons het kippenvel op de armen. De Tweeling, jonge meisjes zongen in een muisstille zaal hun eerste lied. Het boek de tweeling geschreven door Tessa de Loo werd op een prachtige manier voor ons gezongen en gespeeld. De meisjes, door het lot van elkaar gescheiden na de dood van hun ouders, komen in een totaal andere wereld terecht. Anna wordt boerenknecht en krijgt geen gelegenheid tot leren en Lotte wordt in alle luxe grootgebracht, studeert, krijgt zangles. Beide vrouwen krijgen te maken met het Duitse regime. Anna haar vriend sterft in de oorlogslinies als Duits soldaat, en Lotte haar vriend, David een Joodse zanger en pianist vindt zijn einde in een concentratiekamp. Indrukwekkende beelden op het decor nemen je mee in de tijd. Eindeloze rijen mensen met een koffer, een kinderwagen, wachtend op een lepel soep, of vervoer. Zijn het beelden van 65 jaar geleden? Ik weet het niet; ze zijn zo te plaatsen in deze tijd. Mensen gedupeerd door oorlogsgeweld, gekte, op zoek naar eten…
De tweeling is verbonden door hun liefde en weet elkaar weer te vinden, hoe groot de afstand, de kloof ook is. Maar wie of wat bepaalt onze toekomst? Waar heeft onze wieg gestaan? Mag je jezelf het stukje toe-eigenen waar je geboren bent? Of heeft ieder mens recht op gezondheid en geluk? Het zijn moeilijke vragen, en worden door sommige mensen die bevangen zijn door angst met nee beantwoord. We denken allemaal ons territorium te moeten afbakenen en roepen zo hard mogelijk in gemeentelijke vergaderingen dat we tegen zijn. Oh laat het nacht worden, een diep donkere allesovertreffende nacht, en laten we wakker worden met een kleine zonnestraal en het geluid van de merel. Alleen die heldere merel, en het besef dat onze aarde, onze zee, ons bosje voor huis voor een ieder is, laten we met liefde de afstand, het verschil overbruggen.
Paul Mc Cartney zong het treffende lied. "Black birds singing in the dead of night. Take these broken wings and learn to fly. All your life. You were only waiting for this moment to be free.
Black bird fly…..
Jozien