" Never a dull moment".
Voorop het tijdschrift van de Omring staat een mooie foto, een vrouw met mooi glanzend zilver haar, een stralende lach, ik herken haar meteen. Ze zit aan tafel, achter de laptop, en wordt geassisteerd door een knappe donker getinte jonge dame: Josephine. Overdraagbaar de handelingen en de informatiestroom. Moeder Bas leert met het internet om te gaan, meerdere kinderen aan de overkant, hoe mooi kunnen social media dan zijn. Een email is vlot heen en weer gestuurd, een gevoel of je toch die dierbare die dag gewoon hebt gesproken, en met skype hem of haar daarbij ook echt hebt gezien. De boerin van vroeger is meegegaan met haar tijd, ze heeft het rappe tempo kunnen bijhouden waarin de wereld veranderd is, en daarvoor groot Respect.
Was het bieten op één zetten, met manlief mee in het land, hooien, luiers wassen, fietsen door weer en wind, haar oorsprong; nu getuigt de veerkracht en het aanpassingsvermogen van haar als vrouw op deze mooie foto achter de computer. Hoeveel vrouwen, en natuurlijk ook mannen, hebben we niet in onze omgeving die om en nabij de negentig nog volwaardig lid zijn van onze maatschappij? De vergrijzing brengt ons naast al het gemopper ook ontzettend veel goeds. In onze patiëntengroep hebben we ook meerdere overgrootmoeders. Als ik de een gedoucht heb en een hele grote handdoek over haar zilveren haar en schouders drapeer, noem ik haar altijd gekscherend:"Moeder overste". De rust en wijsheid van haar doordachte zinnen zijn me dierbaar. Altijd is er gauw een bakkie koffie in het gehaaste bestaan van de Zorg. De andere is zo'n dierenliefhebber dat ze regelmatig op de hondjes van haar kinderen past. Ze liggen aan haar voeten, met de snuit op haar schoot, en zijn deel van haar leven. Buiten zitten de mussen, koolmezen, duiven klaar om door haar gevoerd te worden. Altijd vraagt ze: "Hoe is het met Souwtje, luistert ze al een beetje?" De derde heeft meer verstand van mode en interieur dan "Eigen huis en tuin" en "showmodels" bij elkaar. Ze gaat naar de Hammam, yoga, ontbijt met kwark, zaad en honing, en zingt mee met de mooiste klassieke aria's. Ik bewonder het en kan ervan genieten als ze vertelt dat ze 's avonds laat lekker met familie bij een vuurkorf buiten heeft zitten chillen. Als ik druk ben, de app intik, en zit te schrijven en bellen tegelijk zegt ze gekscherend: "Never a dull moment, Jozien". De dames mogen van mij allemaal mooi geportretteerd worden, want wij moeten nog maar zien of we die megaprestatie ooit neer kunnen zetten. Als ik "Never a dull moment" in tik in de computer blijkt het een documentaire te zijn over de veerkracht van een individu gedurende de meest turbulente periode van de vorige eeuw. Grappig, toevallig, mooi, ik ga vanmiddag stoeien met de computer om een website erop te maken, u gaat er ongetwijfeld nog meer van horen, lezen, Jo……zien
Jozien