Dangast II
Vanaf de camping bij Dangast kwam de oude man aanlopen. Half besmeurd met slik liet hij zich pal voor mij in het droog gevallen wad vallen. Langzaam begon hij zich in te smeren met het stinkende slik. Een jonge vrouw kwam aanfietsen. Johanna von Oldenburg, ze heette Johanna en kwam uit Oldenburg. Vandaar. Ze haastte zich ongerust over de camping bang dat hem wat zou overkomen. Niet dat ze bevriend of familie van elkaar waren. Nee, gewoon uit zorgzaamheid. De man was al bijna 90 vertelde ze, misschien nog wel een paar jaar ouder. Ze wist het eigenlijk niet zeker. Hij deed het elke dag, bleef er gezond bij, bij dat modderbad. Niet veel later kwam hij naar ons toe. Stonk uren in de wind. Zei niets. Waarom zou hij ook. Bij een kraan begon hij zich af te spoelen. Het slik verdween in kunstzinnige stromen van zijn lijf.