Weer of geen weer,
Tafeltje Dekje op tijd
''Geef de bezorgers namens mij maar een dikke pluim, weer of geen weer, ijs of sneeuw, ze komen altijd keurig mijn eten brengen.'' Bert Koning uit Oudeschild, één van de gebruikers van Tafeltje Dekje, steekt zijn duim omhoog.
Je kunt gerust spreken van een legioen, 75 vrijwilligers die bij toerbeurt, maar wel elke dag, zeven dagen in de week, de warme maaltijden over Texel bezorgen, tot in elke uithoek van het eiland. In 2014 liefst 24.000 porties warm eten, verdeeld onder 162 gebruikers. Tijd om een rondje mee te rijden met één van die vrijwilligers; Stijn Geus uit Den Burg, onlangs in het zonnetje gezet omdat ze al 25 jaar warme maaltijden rondbrengt. Net als Dirk Lap uit Den Hoorn en Martha Witte. Volgens afspraak met Stijn melden we ons om kwart voor twaalf bij De Gollards, want daar in de keuken wordt al dat eten bereid. ''Eerst soep'', wijst Stijn op de grote pan in het eethuis in de Gollards, waar de groep bezorgers van die dag zit te smikkelen en zit te keuvelen. ''Soepen moeten ze wel zelf opeten, anders zit het tijdens de rit tegen het plafond van de auto'', zegt iemand. Een ander vertelt hoe op één adres zodra ze de doos heeft neergezet, de poes er op gaat liggen. ''Ligt ie lekker warm.'' Gezelligheid kent geen tijd, maar hier wel. ''Naar de keuken'', dirigeert Stijn. Daar wordt hard gewerkt, de ene kar na de andere wordt vol gestapeld met dozen warm eten. Aan elke box zit een briefje, voor wie de maaltijd is bestemd. ''Jij bent bijrijder, dus jij duwt'', vertelt Stijn. Zodra de dozen, zeven in getal, in de auto staan, start Stijn de auto. Geen tijd te verliezen, de maaltijden moeten op minimaal 65 graden bij de mensen worden afgeleverd. Ze rijdt stevig door. Geduld is aan deze kwieke Texelse (74) niet besteed. Op naar Oudeschild. Onderweg rijdt ze een erf op voor de eerste maaltijd. De man pakt het eten aan, maar zodra de camera te voorschijn komt, gaat de deur dicht. Niet van publiciteit gediend. Verder naar Oudeschild. Bij het tweede adres laat ze de bezorging over aan de verslaggever. ''Niet te lang blijven kletsen hoor, dan duurt het te lang.'' Geen probleem, deze cliënt pakt de maaltijd zwijgzaam aan. Smaakt het? Hij knikt. Ik pak de lege doos van een dag eerder. ''Wat at u gisteren?'' Hij schudt zijn hoofd. Weet hij niet meer. Op naar de volgende: Adrie Westerlaken. Ik overhandig hem de box. Vandaag is het gestoofde vis met mosterdsaus, sperziebonen en warme griesmeelpap. ''Het smaakt meestal wel goed hoor'', grijnst ie. Ik pak de lege doos. Er ligt een koekje op. Het loon van de bezorger. Bert Koning, even niet in de weer met zijn maritieme site ''Op Drievende Kiel'', zit er al klaar voor en steekt zijn duim omhoog. ''Geef je ze een schouderklopje.'' Stijn: ''Mensen zijn altijd vriendelijk en blij dat je komt. We houden ook een oogje in het zeil. Als we het idee hebben dat er iets niet in de haak is, dan geven we dat door aan Welzijn Texel.'' Nuttige sociale controle, zo heeft het verleden al meerdere keren bewezen. De rit eindigt bij Annie Bakker aan het Buurtje. ''Ik ken haar al zó lang en heb vroeger nog met haar zus in de Lindeboom gewerkt.'' Op de weg terug: ''Ik geniet van dit stukje'', kijkt ze over de Hogeberg. En van de tuinen. Je komt er elke dag, in het voorjaar zie ik de tulpen in bloei komen.''
Welzijn Texel kan nog wel wat extra chauffeurs gebruiken. Op de 50+ Beurs in Ons Genoegen op zondag 1 november houden Omring (dat de maaltijden bereidt) en Welzijn Texel (coördinator van Tafeltje Dekje) een proeverij.