Wat ik zeggen wou
Onderwijs
Met interesse heb ik de berichtgeving over het onderwijs het laatste jaar gevolgd. Een school ging dicht (in Den Hoorn) en twee scholen gingen samen verder (in Oosterend). Maar ook met kritische ogen. Dit betreft dan de plannen voor de toekomst. Eén grote school voor alle kinderen (in Den Burg). Dit lijkt mij niet verstandig, ook al spelen wellicht economische factoren een rol en valt het niet mee om de teruggang in het aantal leerlingen voor de toekomst goed in te schatten. Een landelijke tendens in krimpregio's. Het gevolg zal zijn dat de dorpen afsterven en er een grote trek zal plaatsvinden naar onze ''hoofdstad''. Met alle gevolgen van dien en dan met name in het verkeer (en het gehaast zijn voor wat betreft het brengen en halen van kinderen). Een dorp moet daarom dus leefbaar blijven! Kinderen, en dan met name de kleuters, moet je koesteren. En dit begint al vroeg in het gezin. Daar waar immers de basis wordt gelegd voor een latere en goede ontwikkeling. Dat vereist warmte, aandacht en zorg. En die aspecten worden (als het goed is) thuis geboden. Daarom maak ik mij zorgen dat jonge kinderen te weinig in de ''kraamkamer'' van het onderwijs thuis kunnen gedijen, totdat zij er werkelijk aan toe zijn om ''stap voor stap'' die veilige haven thuis verkennend kunnen inruilen voor een tijdelijke haven elders. Veel ouders houden, denk ik, met mij hun hart vast als hun jongeren die grote stap mogen maken. Maar zijzelf blijven verantwoordelijk voor hun kroost. Immers, de leerplichtwet is van zes verlaagd naar vijf jaar. Dus ze mogen thuis tot deze leeftijd nog groeien en bloeien. Ten slotte, eenvoudig zijn onze vragen in de tegenwoordige tijd niet. En bovendien hebben wij onze kinderen niet van onszelf, maar te leen van onze God en Vader en mogen wij tot Hem gaan als wij onze verantwoordelijkheid te groot vinden en deze daarom willen delen. Ik wens ouders en zij die boven ons gesteld zijn veel wijsheid toe bij de te nemen beslissing.
Jan Drijver, oud-onderwijzer. Ermelo.