Tien over Tessel
Tuinmeubilair
Een mooie zaterdagmiddag. Vriendelijk bewolkt weer met regelmatig een gezellig zonnetje, dat overigens nog goed warm is. Dit hebben meer mensen in de gaten, want de terrasjes zitten aardig vol. Heerlijk op de fiets rijd ik naar Den Burg waar een gezellige reuring heerst. Bij de eerste de beste winkel die ik binnenstap, tref ik toeristen aan die de dag ervoor zijn aangekomen voor een weekje vakantie. Ook in de tweede winkel bots ik bijna tegen een aantal dames op die, zo op het eerste gezicht, eveneens genieten van een lekkere vakantie. Op de Steenenplaats en bij Bakker Timmer zijn de tafeltjes en stoeltjes buiten goed bezet; je zou er zo bij gaan zitten. Dat gaat mij toch echt te ver, dus doe ik mijn overige boodschappen en ga op de fiets terug naar huis. Daar aangekomen bedenk ik me dat ik het tuinmeubilair net zo goed meteen kan opruimen in het schuurtje. Ik was het sowieso van plan, maar het is zo'n klusje dat zo lekker uitgesteld kan worden, simpelweg omdat ik er dan geen zin in heb of omdat ik denk dat ik iets te doen heb wat belangrijker is; ontspannen na een week werken bijvoorbeeld… Toch duik ik maar meteen het schuurtje in om ruimte te maken voor het tuinset. Zelfs tijdens het opruimen bedenk ik me of het wel zin heeft; ik begreep namelijk dat de temperatuur na het weekend weer wat zou stijgen. Kunnen we dan toch nog een keer barbecueën? Ik concludeer al snel dat het antwoord op die vraag 'nee' is en ga door met opruimen. Alles gaat prima totdat ik aan de parasolhouder toe ben. Dat is er zo'n eentje die door een gat van de tuintafel heen gaat zodat iedereen goed onder de parasol zit. Prima systeem hoor, niets mis mee. Alleen… het tuinset van ons is van hout. Wat doet hout als het natregent? Juist, dat zet uit. Dus zit de houder muurvast. Deels mazzel voor mij, het betreft alleen het laatste stuk. Met grof geweld, maar wel zodanig dat alles vrijwel heel blijft, en het zweet op mijn lijf, sta ik in de vreemdste houdingen te proberen beweging in dat ding te krijgen. Wat langzaam, beetje bij beetje lukt. Tijdens deze klus bedenk ik me dat ik vorig jaar ook zo'n strijd moest leveren om het los te krijgen… en het jaar daarvoor ook. Het jaar dáárvoor ook! Je zou denken dat ik bij het vierde jaar m'n lesje wel geleerd heb. Nee hoor, ik ben en blijf stronteigenwijs. Mijn man en ik hebben geconcludeerd dat dit waarschijnlijk de laatste zomer was waarin we gebruik hebben gemaakt van dit tuinset. Dus met een beetje mazzel hoef ik volgend jaar geen strijd meer te leveren…
Tineke Stiehl - Timmer
''Iedereen moet raadslid kunnen zijn''
Stukken lezen, overleg met de achterban, raads- en commissievergaderingen bijwonen, planningscommissies en werkgroepen. ''Wij constateren dat het raadswerk enorm veel tijd vergt. Zóveel tijd zelfs, date het bijna onmogelijk is om dit te doen naast een baan, bijvoorbeeld.'' Aldus de motie, ''Iedereen moet raadslid kunnen zijn'', ter tafel gebracht Texels Belang. Hierdoor zijn bepaalde andere belangrijke groepen in onze samenleving ondervertegenwoordigd. Dit is onwenselijk. We moeten alles op alles zetten om het raadswerk weer behapbaar te krijgen. Door actiever te sturen op de agenda's van raadsleden en commissieleden, via de planningscommissie. Zodat iedereen, ook mensen met banen en gezinnen, dit belangrijke werk kunnen doen.'' De motie werd in de commissievergadering wisselend ontvangen. PvdA en GroenLinks gaven aan dat het ook aan de partijen zelf is om de taken onderling goed te verdelen. Volgens CDA levert het raadswerk inderdaad druk op, maar is het ook nuttig om bijvoorbeeld informatieavonden bij te wonen. Texel 2010 noemde het stuk van Texels Belang een goede inbreng.